2010 မွာ.....

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရစၥမတ္ ကာလျပီးေျမာက္သြားတဲ့ အခါ ကၽြန္မတို႔ ၂၀၁၀ ကိုႏႈတ္ဆက္ရအံုးမယ္…။ ၂၀၁၀ က ကၽြန္မတို႔ကို ဘာေတြေပးခဲ့လဲ..။ ၂၀၁၀ မွကၽြန္မတို႔ ဘာေတြတိုးတက္ခဲ့သလဲ ဘာေတြ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္လည္သံုးသပ္သင့္ေနပါျပီ…။ ကၽြန္မ အတြက္ကေတာ့ ၂၀၁၀ ကို ရင္ေမာစိတ္ရႈတ္ဖြယ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္… ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စိတ္မေကာင္းစရာ ၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြကိုပဲ ၾကံဳ႔ေတြ႔ခဲ့ရတယ္…။ ၂၀၁၀ ကာလတစ္ခုလုံးမွာ ေက်ာင္းတက္တာရယ္ ၊ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္ခုရယ္ နဲ႔ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း သာမာန္ဘ၀ တစ္ခုကိုပဲ စိတ္ေမာစြာျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္…။ ေက်ာင္းမျပီးေသးတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမလို အားမရျဖစ္ေနပင္မဲ့ တခ်ိဳ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြထက္စာရင္ ကိုယ့္ဘ၀က ျငိမ္းေအးေနခဲ့လို႔ အေဖ နဲ႔ အေမ ကိုလဲေက်းဇူးတင္တယ္ ။

တခ်ိဳ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြလို လူၾကီးဆန္ဆန္ အသက္ရွင္မေနထိုင္ခဲ့လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္လို္ သတ္မွတ္ခ်င္ပင္မဲ့ ကိုယ့္အရြယ္က ကေလးမဟုတ္ေတာ့တာ ဒီဇင္ဘာ ၁၂ မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရွာေတြ႔သြားျပန္တယ္… ။

လူၾကီးဆန္ရတာလဲ ေမာ…..

ကေလးဆန္ရတာလဲ ေမာ…..

လိမ္ေျပာရတာလဲ ေမာ……

ရိုးသားရတာလဲ ေမာ……

အသက္ရွင္ေနထိုင္ရတာ ေမာ ပင္မဲ့… ေမာေမာ နဲ႔ပဲ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတာကိုက ဘ၀ တဲ့… ။ ဟုတ္လားေတာ့ မသိဘူး… [^_^] ။ ဒီလိုပဲ တစ္ခါတစ္ေလ စကားၾကီး စကားက်ယ္ေတြေလးေတြ ေျပာမွ ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ ျပန္အားရွိတာေလ…။ ဥပမာ  ကိုယ္မွန္ရင္ ေခါင္းမေရႊ႔တာတို႔ …စသျဖင့္ေပါ့ ^__^ ။

ကဲေျပာရင္း လိုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး…။

တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ကုန္လြန္လာခဲ့တာ… ပတ္၀န္းက်င္သာ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ကိုယ္တိုင္ ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲသလိုခံစားမိတယ္…။  ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အရင့္ အရင္ႏွစ္ေတြကလို ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း အိမ္က မုန္႔ဖိုးေတာင္းေနတုန္း အိမ္မွာ ကေလးလုပ္ေနတုန္း ၊ အဲ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေလးတစ္ခုသာ လုပ္ေနရတာ ပိုသြားတယ္ ။

အေဖနဲ႔ အေမ က်န္းမာစြာ နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုေလးေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္သြားခ်င္တယ္လို႔ ၂၀၁၀ ကိုႏႈတ္ဆက္ျပီး ၂၀၁၁ ကိုၾကိဳဆိုရင္း ဆုတစ္ခုေတာင္းခ်င္တယ္…။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ဒီဇင္ဘာေန႔ေလးေတြ ျဖစ္ပါေစရွင္….။

ဟုတ္ကဲ႔ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါ…။

မုန္တိုင္းႏွင့္အတူ

မုန္တိုင္းတဲ့….။ ၂ လံုးေတာင္…။ မီဂီ ရယ္… ဂီရီရယ္…။ ဂီရီကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ၀င္ေနျပီေလ…။ ေဒါက္တာထြန္းလြင္ရဲ့ MCCW မွာေနာက္ဆံုးသတင္းေတြတင္ထားတယ္….။ ေနာက္ဆံုးလို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ…။ နာဂစ္တုန္းက ၁၅ မိုင္ေလာက္ပဲ စိတ္မပူပါနဲ႔တဲ့…။ တကယ္တမ္း ၁၁၅ မုိုင္နီးပါးတိုက္သြားတယ္…။ နဲနဲေလးပဲလြဲတာပါ…။ ေအးေလ... သူက သိၾကားမင္းမွ မဟုတ္တာေနာ္...။

ေနာက္ http://www.tropicalstormrisk.com/ အဲမွာေကာ ၊ ျပီးေတာ့ http://www.gdacs.org/#TC_20542 ေကာ၊ အစံုေတာ့ၾကည့္ျဖစ္တယ္ ။ စေလာင္းမွာလဲလာေနတယ္…။ Breaking news ေပါ့…။ အေဖကေတာ့ အိမ္မွာ ေရဒီယိုနားေထာင္လိုက္ သတင္းေတြၾကည့္လိုက္ MRTV 4 ၾကည့္လိုကေနတယ္..။

MEGI အေၾကာင္းနဲ႔ GIRI အေၾကာင္းကို ဒီမွာ ဖတ္ေနတယ္…။ MEGI ကအဆင့္ ၂ ပဲရွိတယ္ တဲ့..လိေမၼာ္ေရာင္မရွိတရွိေပါ့ ။ GIRI ကေတာ့ အဆင့္ ၄ ေလ အနီေရာင္အဆင့္ေပါ့..။  နာဂစ္တုန္းက လဲအနီေရာင္ေလ…။

မုန္တိုင္းဆိုတဲ့ အသံၾကားရံုနဲ႔ အေမက ေသြးတိုးေနတယ္…။ နာဂစ္လိုမ်ိဳးျဖစ္မွာေၾကာက္ေနတယ္…။ ထမင္းေတာင္ အေစာၾကီးစားခိုင္းတယ္…။ အလုပ္သြားေတာ့လဲ အေမက သမီး ဘယ္လိုျဖစ္ေန ျဖစ္ေန အိမ္ကိုေရာက္ေအာင္ ေျပးလာေနာ္တဲ့…။ အေဖကေတာ့ ရီေနတယ္ ။ အေမရယ္ ရန္ကုန္နဲ႔ အေ၀းၾကီးပါလို႔ေတာ့ ကူေျပာေပးေနတယ္..။ ဒါပင္မဲ့ အေမတစ္ေယာက္ကေတာ့ဖံုးတစ္လံုးနဲ့ အလုပ္ရႈတ္ေနတယ္….။ သူသားငယ္ဆီ ဖံုးဆက္ျပီး သူ႔အိမ္ကို ေစာေစာျပန္ဖို႔နဲ႔ သူ႔တူမ ကိုလဲ အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္လာဖို႔ ေပါ့…။ ဟိုတေလာက မုန္တိုင္းရွိမယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလ သတင္းထြက္တုန္းက ဆန္ေတြ၀ယ္ထားတာဆုိေတာ့ သူ႔အတြက္တစ္ပူေအးေနျပန္တယ္…။ ျပီးေတာ့ မနက္ကလဲ ဘလေခ်ာင္ေက်ာ္ ေက်ာ္ေနတယ္ မုန္တိုင္းလာလို႔ ဟင္းမခ်က္ႏိုင္ရင္စားရေအာင္တဲ့ …။ ၾကက္ဥေတြလဲ အမ်ားၾကီး၀ယ္ထည့္ထားတယ္….။ နာဂစ္ကို အေမ ခုထိမေမ့နိုင္ေသးဘူး…။ နာဂစ္အရွိန္မေသေသးဘူးေပါ့…။

ရန္ကုန္မွာေတာ့ နက္ျဖန္ဆိုသတင္းကၽြတ္ျပီး ။ ခုဆိုလူေတြ ေစ်းမွာ တိုးလို႔ေတာင္မေပါက္ဘူး…။ သတင္းကၽြတ္အတြက္၀ယ္စရာေတြ၀ယ္ေနတယ္..။ သူတို႔ေတြ မုန္တိုင္းကို မမႈေပါင္ …။ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူေတြမ်ား တိုးမေပါက္ႏိုင္ဘူး…။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ…။ Show ပြဲေတြေကာ…၊ shopping center ေတြမွာ သတင္းကၽြတ္ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြေတာင္ က်င္းပေနေသးတယ္….။ ေအးေဆးပဲေနာ္ ရန္ကုန္ေလ…။ သိတယ္မလား…။ ရခိုင္ျပည္က လူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုေနမွန္းမသိဘူး…။

အေမ ဆုေတာင္းေနတယ္….။ ဒီအႏၱာရယ္ဆိုးၾကီးက လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔ေပါ့…။ သူ႔အတြက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး…။ ခံစားေနရတဲ့သူေတြအတြက္ပါ…။ ကၽြန္မလဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္…။ ျမန္ျမန္ျပီးဆံုးေစခ်င္ေနျပီေလ…။ နာဂစ္လို အျဖစ္မ်ိဳးဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္မၾကံဳေစခ်င္ဘူး..။ ကိုယ္ေတြ႔ဆိုေတာ့ အဲလိုအျဖစ္က အရမ္းခါးတယ္ေနာ္…။ လူေတြေသလိုက္တာ…။ ေသသြားတဲ့လူေတြကေတာ့ ေသေပါ့…။ မေသတဲ့သူေတြက ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းမလဲ…။ ေဘးနားမွာ လက္တြဲေဖၚေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တယ္ေလ…။ သနားစရာ ကေလးငယ္ေတြ …. အိုးးးးးးးးးးး

ဘုရားသခင္…. ဒီဒုကၡ၀ဋ္ဆင္းရဲ မွလြတ္ေျမာက္လိုပါတယ္…။ လူသားတိုင္း ေအးခ်မ္းေစခ်င္တယ္…။ နက္ျဖန္ သတင္းဆိုးေတြ မၾကားရဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္တယ္...။

မုန္တိုင္းနွင့္အတူ ေသာၾကာေန႔ကိုျဖတ္သန္းရင္း…

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါ…။

စကားေလးတခြန္း

ကၽြန္မ ၁၀ တန္းေျဖထားျပီး သင္တန္းေတြလိုက္တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ နားထဲမွာ အနာစိမ္းေပါက္ပါတယ္..။ ျပင္ပခႏၵာကိုယ္ မွာအနာစိမ္းေပါက္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခံစားရတာ ခုေတာ့မျမင္ႏိုင္တဲ့ နားထဲမွာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံစား၇ပါတယ္..။ ေဆးခန္းသြားျပရေတာ့တာေပါ့..။ နားႏွာေခါင္းလည္ေခ်ာင္း အထူးကု ဆရာ၀န္ၾကီး Drဦးေမာင္ေမာင္ ဆီမွာျပပါတယ္..။ အဲဒီမွာဆရာ၀န္ၾကီးက ကၽြန္မနားကို ကိုင္မယ္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မ ေအာ္တာေပါ့..ဆရာ၀န္ၾကီးက ျပံဳးျပီး ကၽြန္မကို

“ သမီး ဒီ ေလာက္ ေလး နာ တာ ကို ေအာ္ ေန ရင္ ဒီ ထက္ မ က နာ တဲ့ ဒါဏ္ ရာ ေတြ ဆို သမီး ခံႏိုင္ရည ္မရွိပဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္..။ ဘ၀ မွာ ဒီထက္မက နာက်င္စရာေတြ သမီး ၾကံဳရအံုးမွာ…နာက်င္စရာေတြ ၾကံဳတိုင္း ေအာ္ဟစ္ျငီးတြားေနခဲ့ရင္ ဘ၀ မွာ ေရွ႕ ဆက္ မဲ့ အား အင္ ေတြ ကုန္ ခန္း သြား လိမ့္ မယ္…ဒီ ထက္ ပို ၾကီး တဲ့ နာ က်င္ စ ရာ ေတြ ကို သမီး ရင္ မ ဆိုင္ ႏိုင္ ပဲ ျဖစ္ သြား လိမ့္ မယ္…သမီး ခံ ႏိုင္ ရည္ ရွိ ေအာင္ ၾကိဳး စား ၾကည့္ ပါ ေနာ္…. “

ဆိုျပီးေျပာသြားတာ..   အဲတုန္းကကၽြန္မခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားလိုက္ပါတယ္..
ခုေတာ့ကၽြန္မ တခါတေလ နာက်င္စရာေတြ ၾကံဳတဲ့အခါ ဘယ္သူမွၾကားေအာင္ မျငီးတြားေတာ့ပါဘူး..။ ေလာက ကေပးတဲ့နာက်င္မႈေတြ၊ ကံၾကမၼာရဲ့ေနာက္ေျပာင္မႈေတြ ၊ အခ်စ္ကေပးတဲ့နာက်င္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳးစားျဖတ္သန္းေနပါတယ္..။ ၾကိတ္မွတ္ခံစားေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အဲလိုနာက်င္စရာေတြနဲ့ ၾကံဳလာတိုင္း ဒီကိစၥေလးကေတာ့ အေသးအဖြဲေလးပါ.. ဒါထက္ပိုျပီးၾကီးမားတဲ့ ျပႆနာေတြၾကံဳလာရင္မ်ား…ဆိုျပီး…ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ပါတယ္…။
ခုေတာ့ ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ပဲ ခံစားရ ခံစားရ…ပိုျပီးတိတ္ဆိတ္စြာ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနပါတယ္ ။ ။
ကၽြန္မ Dairy ကိုျပန္ရွာဖတ္ၾကည့္ျပီး ဟိုအရင္က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို new version ခံစားထားတာပါ..

 

အရင္တုန္းကေရးထားတာေလးပါ... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ျပန္ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုတာေရာ.. ခုတေလာ ဘာကိစၥေလးျဖစ္ျဖစ္ ျငီးတြားေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိ္ေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္...။

ဆားခ်က္တဲ့ စေနေန႔ကို ျငီးတြားစြာျဖတ္သန္းရင္း

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါရွင္....။

Goodbye crazydevil…

ကဲ ခုေျပာခ်င္တာက လူမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း။။။

လူမဟုတ္တဲ့ လူဆိုေတာ့ ရႈတ္သြားမလား..။ လူပဲ ဒါပင္မဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ အမည္ေပးကင္ပြန္းတပ္ထားတာကိုက မာန္နတ္တဲ့…။ သူက ဘေလာ့ကာပဲ..။ သူဘေလာ့မွာ အစံုရႏိုင္တယ္…။ သြားၾကည့္အပိုမေျပာဘူး…။ အီးဘြတ္ ယူခ်င္လား ၊ ေပါ့ေတဘယ္ေလးေတြ လိုခ်င္လား မူဗြီေတြၾကည့္ခ်င္လား… စာမေရးခ်င္ရင္ အလကားရတဲ့ ဟာေတြပဲတင္ေနတာေလ…။ Ringtone ေကာင္းေကာင္းေလးေတြလဲ ရွိတယ္ သြားေဒါင္းၾကေနာ္…။ ေဆာ့၀ဲဆန္းဆန္းေလးေတြလဲရွိတယ္တဲ့…။ စာမေရးခ်င္ရင္ သူဒီလိုပဲ ဆားခ်က္ေနၾကေလ..။

အဲစာေရးျပန္ေတာ့လဲ သူက စာေရးေကာင္းတယ္ဆိုမလား မေကာင္းဘူးဆိုမလား ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ဖို႔ သူေရးထားတာေတြ သြားဖတ္ၾကည့္လိုက္…။ ၀တၳဳမေကာင္းတေကာင္းေလးေတြလဲ ေရးတတ္တယ္…။ မေကာင္းတေကာင္းလို႔ေျပာတာက သူမာန္တက္တြားမွာဆိုးလို႔… :P ။ ျပီးေတာ့ သူကသေရာ္သလို ေထ့သလိုလို စာေတြလဲေရးတတ္တယ္…။ ဘယ္သူ႔ကိုသေရာ္တာလဲ ေတာ့သိဘူး…။

ခုေျပာေနတာေတြက ဘေလာ့မိတ္ဆက္လို႔ထင္ေနလား…။ အဲလိုထင္ရင္ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲသြားလိမ့္မယ္..။ ဘေလာ့ႏႈတ္ဆက္တာ…။ သူဘေလာ့ မေရးေတာ့ဘူးတဲ့…။ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာ…။ ဒီေလာက္ ဘေလာ့ကာေတြ ေပါမ်ားေနတာ တစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားလဲ ဘာမွမဟုတ္ဘူးမလား…။ ႏွင္းမိုးမိုးဘေလာ့လို အာေပတူး ဘေလာ့မွ မဟုတ္တာ သူ႔ဘေလာ့က…။ သူ႔ဘေလာ့သြားျပီးမွ ေ၀ဖန္ေပါ့..။ ေဒၚျမတ္ေလးေလသံနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူး…။ ဒါပင္မဲ့ ေျပာရမွာပဲေလ… သူငယ္ခ်င္းကိုး…။

ဘေလာ့မေရးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာတဲ့ ေနာက္ဆံုးပုိစ့္တင္ထားတာကိုသြားဖတ္ၾကည့္လိုက္ ..။ မေရးေတာ့ဘူးဆိုတာ တစ္ေၾကာင္းပဲလား ပါတယ္…။ က်န္တာ ဘယ္သူ႔ကို ဘာအေၾကာင္းေရးထားမွန္း မသိဘူး…။ သူကအဲလို…။ အဲဒါေၾကာင့္ ၀က္ျဖစ္ေနတာ….။ မလည္ရႈတ္ေလ…။ ကဲ မွတ္ပလား ။

ဘေလာ့မေရးခ်င္ရင္ေတာင္ နင္အလကားရတဲ့ ေဆာ့၀ဲေတြ ေပါေတဘယ္လ္ ေတြတင္ပါလားဟယ္..။ ဒါမွမဟုတ္ အီးဘြတ္တင္ေပါ့လို႔ေျပာတာေတာင္မရဘူး…။ ဘေလ့ဖ်က္မယ္ မေရးေတာ့ဘူးဆိုတာၾကီးပဲ…။ တကယ္ပဲ စိတ္ကုန္တယ္… အဟုတ္…။

ဒီေတာ့ ေ၀ေနယ်ဘေလာ့ကာ အေပါင္းတို႔ေရ… သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္အံုးေနာ္…။ သူဘေလာ့ကေတာ့ အဲဒီကိုသြားလိုက္…။

Goodbye ေသာၾကာေန႔ေလးေရ…

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါရွင္…။

ခ်စ္အမွ်

မေန႔ညက MRTV-4 မွာဆရာၾကီး ဘဘ ဦးသုခ ရိုက္ထားတဲ့ ခ်စ္အမွ် ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကိုၾကည့္လိုက္ရတယ္..။ အေမက လာၾကည့္ဆိုျပီး အတင္းေခၚလို႔ သြားၾကည့္တာ…။ ဇာတ္အိမ္ ခိုင္ခိုင္နဲ႔ ပညာရွင္တစ္ဦး ဒါရိုက္တာလုပ္ထားတဲ့ ဒရမ္မာ ကားေကာင္းေလးတစ္ခုပါ..။ အန္တီ ခ်ိဳျပံဳးရယ္ ၊ အန္တီခင္ယုေမ ၊ ဦးေဇာ္လင္း ရယ္ ေပါ့…။ က်န္တဲ့ မင္းသားၾကီးေတြေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး..။ ဒီဇာတ္ကားရိုက္ေတာ့ ကၽြန္မေတာင္ ေမြးဖို႔မေျပာနဲ႔ အေဖ နဲ႔ ေတာင္မယူရေသးဘူးတဲ့ :P ။

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းကေတာ့ အန္တီခ်ိဳျပံဳးရယ္ ၊ အန္တီခင္ယုေမ က ညီအမ ပါ…။ အန္တီခ်ိဳက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္ ၊ အိမ္ေထာင္မႈမႏို္င္နင္းဘူး …ဆိုရွယ္ၾကတယ္ေပါ့။ အန္တီခင္ယုေမက အမ အိမ္ေထာင္မႈႏိုင္နင္းတယ္… မိန္းမပီပီသသ ေနတတ္တယ္ေပါ့…။ ဦးေဇာ္လင္းက အန္တီခ်ိဳျပံုးကိုၾကိဳက္တယ္..။ အန္တီခင္ယုေမက ဦးေဇာ္လင္းကို တဖက္သတ္ၾကိဳက္ခဲ့တယ္ေပါ့…။ ေနာက္ေတာ့ အန္တီခ်ိဳနဲ႔ ဦးေဇာ္လင္း ညားသြားၾကတယ္..။ ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးတဲ့ အထိ အန္တီခ်ိ္ဳက ေပ်ာ္တုန္း ပါးတုန္း ။ ကေလး ဆီကို လာလာေနတဲ့ ၾကီးေတာ္ အန္တီယု ကို အန္တီခ်ိဳက သူ႔ေယာက္က်ားနဲ့ ဘာညာဆိုျပီး အထင္လြဲေတာ့ ဦးေဇာ္လင္းးက အန္တီခ်ိဳကို ရိုက္လိုက္တယ္…။ အန္တီခ်ိဳ အိမ္ေပၚကဆင္းသြားတယ္..။ ကေလာ ဘက္က သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို သြားတယ္..။ အဲဒီ ရန္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကို အန္တီခ်ိဳတို အေဖ က ၾကားသြားေတာ့ ေသြးတက္ျပီး ေသသြားတယ္..။ ဦးေဇာ္လင္းးက အန္တီခ်ိဳကို ျပန္မေခၚဘူး..။ အန္တီခ်ိဳက ကေလာမွာ ငယ္ရီးစား နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ျပီး တူတူေနၾကတယ္..။ ဦးေဇာ္လင္းက အန္တီခ်ိဳကို စိတ္နာသြားတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အန္တီခ်ိဳ ငယ္ရီးစားက ကုန္ကူးရင္ ဓျပတိုက္ခံရျပီး ေသသြားတယ္..။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဦးအံ့ေက်ာ္က အန္တီခ်ိဳ ကိုေစာ္ကားဖို႔ၾကံေရာ..။ 

အန္တီခ်ိဳလဲ စိတ္ေထာင္း ကို္ယ္ေက်ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာတယ္… ။ အိမ္ကို တန္းမျပန္ရဲေတာ့ သူနဲ့ ဦးေဇာ္လင္း လႈထားတဲ့ ဇရပ္ကိုသြားတယ္..။ ဦးေဇာလင္းက စိတ္နာနာနဲ့ သံသရာေရစက္ျပတ္ေအာင္ဆိုျပီး ဇရပ္မွာ နာမည္ထိုးလႈထားတဲ့ အန္တီခ်ိဴနာမည္ကို ျဖဳတ္ခိုင္းထားတယ္..။

အန္တီခ်ိဳ က စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်ျပီး ေနာက္ဆံုး မေသခင္ သူ႔သားနဲ့ ေတြ႔ခ်င္တယ္္ ေျပာေတာ့ ဦးေဇာ္လင္း က ေပးမေတြ႔ဘူး..။ ေသေတာ့ မယ္ဆိုတာ သိေတာ့မွ ေပးေတြ႔တယ္..။ အန္တီခ်ိဳက သူ႔အျပစ္နဲ႔ သူ႔ေရာဂါ ခံစားေနရတာေပါ့…။ ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းကေတာ့ အန္တီခ်ိဳက သူ႔သားနဲ႔ ေတြ႔ျပီး ဦးေဇာ္လင္းကို ေတာင္းပန္ေနေတာ့ ဦးေဇာ္လင္းက ျဗဳန္းဆိုေရာက္လာျပီး ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ေျပာေရာ ေအာင္မေလး ကို---(နာမည္ေမ့သြားပါသျဖင့္) ဆိုျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး အသက္ထြက္သြားရွာေလသတည္းေပါ့…။

ဇာတ္လမး္ေလးက ျဖစ္တတ္တဲ့ လူ႔သေဘာသဘာ၀ ရယ္…။ ၀ဋ္ဆိုတာ ရပ္မေနဘူးဆိုတာရယ္.. ကိုေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…။ ကၽြန္မ ျပန္ေျပာျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ံဳးက လိုအပ္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါလိမ့္မယ္…။ ဇာတ္ကားေလးက ကၽြန္မေျပာတာထက္ အဆမ်ားစြာေကာင္းပါတယ္လို႔ ကၽြန္မ ရဲရဲၾကီးအာမခံပါတယ္…။

ဇာတ္လမ္းေလးက ကိုရီးယား ကားထက္ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္…။ အခန္းတစ္ခန္းနဲ႔တစ္ခန္း အကူးအေျပာင္းေတြက ဘာ Effect မွမပါပဲၾကည့္ရတာ အခ်ိတ္အဆက္မိေနပါတယ္ ။ ဒိုင္ယာေလာ့ေတြ ဆို ခုေခတ္ ဇာတ္ကားေတြထက္ေတာင္ လန္းေနပါတယ္…။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြ ဒီေလာက္ ေကာင္းခဲ့တာ ကၽြန္မ ခုမွ သိခဲ့တယ္..။ အရင္အပတ္တုန္းက ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းရဲ့ ပယင္းေရာင္ ကိုၾကည့္ခဲ့တယ္…။ ခုေခတ္ကားေတြ နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ကြာလတီ ကြာေနရပါလိမ့္…။ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီး သံုးျပီး ရိုက္ထားတယ္… စပါယ္ရွယ္ အဖက္ ေတြ သံုးထားတယ္ဆိုျပီး ေအာ္ေနၾကပင္မဲ့ ဘာေၾကာင့္ အရင္ေခတ္က ဇာတ္ကားေတြကို မမွီရတာလဲ…။ ရသ ပိုင္း အရမ္းကို ကြာသြားတယ္…။ ကၽြန္မက ေတာ္ရံု ျမန္မာကားၾကည့္ခဲ သူပါ…။ ဒါပင္မဲ့ ခုခ်ိန္ကစျပီး အရင္ေခတ္က ဇာတ္ကားေတြကို ရွာၾကည့္ေတာ့မယ္…။ ကၽြန္မ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ကားေတြ ၊ ကၽြန္မ ခံစားခ်င္တဲ့ ရသေတြ အဲဒီကားေတြမွာပဲ ရႏိုင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္..။

ဒီေခတ္မွာလဲ ပညာရွင္ေတြရွိရဲ့သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုဇာတ္ကားမ်ိဳးေတြ မေပၚထြက္လာရတာပါလိမ့္…။ ဟာသကားေတြ တင္တိုင္း လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ရုံေတြမွာ လူေတြျပည့္ျပည့္ေနတတ္တာကေရာ…..

စိတ္ေမာေသာ ၾကာသာပေတးေန႔ကိုျဖတ္သန္းရင္း…

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါရွင္….။

နင့္ထက္အေရးၾကီးတာ…

အခ်စ္တစ္ခုကိုေတြ႔ခဲ့တယ္….။

တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့

သူခ်စ္သေလာက္ ကိုယ္မခ်စ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။။။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညာခဲ့တာလား သူ႔ကိုညာခဲ့တာလား…။

ကိုယ့္တိုင္ေတာင္ အေျဖမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး..။

ဒါပင္မဲ့ အခ်စ္တစ္ခု ကိုရွာရတာ ခက္ခဲတယ္လို႔ထင္တယ္…။

လြယ္တဲ့ သူေတြ အတြက္ေတာ့ လြယ္ၾကမွာေပါ့ေလ…။(မည္သူ႔ကိုမွ မေ၀ဖန္လိုပါ)

နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္တဲ့ ဒီစကားေတြကို နားခါးသြားျပီ…။

လိုခ်င္တာ ဒီလို အေျပာေတြ မဟုတ္ခဲ့ဖူး…။

နင္တို႔ လိုခ်င္တာေတြပဲ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေလွ်ာက္ေျပာမေနၾကနဲ႕႔ဟာ…။

ဘယ္မွာတုန္း အစစ္အမွန္ဆိုတာေတြ…။

နင့္တို႔ဆီမွာေတာင္မရွိပဲနဲ႔ မ်ား သူမ်ားဆီက လိုခ်င္ေနေသးတယ္…

ဒီေခတ္မွာ Vice versa မရွိေတာ့ဘူးေလ…။ ေပးသေလာက္ ျပန္မရၾကေတာ့ဘူး…။ စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကေသးတယ္..။

လူဆိုတာလဲ အခက္သားေနာ္… ေပးတာထက္ တန္ေအာင္ ျပန္လိုခ်င္ေနၾကတယ္…။

တခ်ိဳ႔ၾကေတာ့ မေပးခ်င္ၾကဘူး.. လိုခ်င္တာေတာ့ အရူးတစ္ေယာက္လို လိုက္ေတာင္းေနၾကတယ္..။ အခ်စ္က အမဲေျခာက္မွ မဟုတ္တာ…။

ဘ၀ မွာဒီကိစၥကလဲ တစ္ေမွာင့္….။ အေရးမၾကီးတာေတြကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနရတယ္…..။

သူမပါလို႔လဲ မျဖစ္ျပန္ဘူး…။ သူပါျပန္ေတာ့ေကာ အားလံုးျပည့္စံုသြားတာမဟုတ္…။

မျပည့္တာေတြ ျပည့္ေအာင္လိုက္ျဖည့္ေနရေသးတယ္ေလ…..ခက္တယ္ေနာ္…။

ေကာင္းျပီ… နင့္အတြက္ တစ္ေနရာေတာ့ ခ်န္ထားေပးမယ္… ။

ေရွ႔ဆံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္..ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေက်နပ္သင့္တယ္…။

နင့္ထက္အေရးၾကီးတာေတြက အမ်ားၾကီးပဲရွိေသးတယ္  အခ်စ္ေရ…။

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ တနဂၤေႏြေန႔ေလးကိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ….။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါ…။

ထိုတစ္ေန႔

ဒီေန႔ state ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဂဲသားရင္း လုပ္ၾကတယ္..။ အမ်ားၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၆ ေယာက္ ၇ ေယာက္ေလာက္ပါ…။ အားလံုးလိုလိုက တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုအတြက္ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္..။ ေက်ာင္းျပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနတဲ့သူေတြေကာ ေက်ာင္းမျပီးေသးတဲ့သူေတြေကာ.. အစံုပါပဲ..။ ႏွစ္တိုင္း ေတြ႔ေနၾကဒီလိုမ်ိဳးအခ်ိန္မွာ လူစံုေလ့ စံုထရွိၾကပါတယ္…။ မလာတဲ့သူကေတာ့ အဟဲ… သူ႔အတင္း၀ိုင္းတုတ္မယ္.. မဟုတ္က ဟုတ္က သတင္းကို ဖြမယ္ဆိုေတာ့ အားလံဳးက မလာျဖစ္လာၾကတယ္..။ မလာျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဘာျဖစ္လို႔ ညာျဖစ္လို႔ဆိုတာကို ဆင္ေျခလွလွေလးေတြေပးျပီး အားလံုးအတြက္ စားေသာက္စရာတစ္ခုခုကို စပြန္ဆာေပးရပါတယ္…။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့…။ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့မယ္တဲ့ … ေခါင္းစဥ္ကို စေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲေပါ့…။ ကေလးေတြ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ၊ ရႈးဒိုင္းေတြေဖာက္ရင္ ကိုးတန္းတုန္းက က်ဴရွင္တက္တုန္းက ျဖစ္ရပ္ကို အားလံုးသတိရသြားတယ္..။

အဲေန႔က က်ဴရွင္က ေစာေစာျပန္လႊတ္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတြက္ေတာ့ မဟာအခြင့္အေရးပဲဆိုျပီး ရထားလမ္းဘက္လာခဲ့ၾကတယ္…။ က်ဴရွင္ နဲ့ အိမ္ဘက္ၾကားမွာ ျမိဳ႔ပတ္ရထားဘူတာတစ္ခုရွိတယ္…။ သံလမ္းေပၚက ဇလီဖားတံုးေတြကိုေရျပီးေလွ်ာက္ၾကတာေလ.. ကၽြန္မတို႔ ေရတြက္ေနၾက ဇလီဖားတံုး ၄၅၂ တံုးရွိတယ္…။ ရထားလမ္းေဘးဘက္ေတြမွာ က်ဴးေက်ာ္ေတြလား ၊ မက်ဴးေက်ာ္ေတြလားေတာ့ မသိဘူး ေျမစိုက္ ဓနိအိမ္ေသးေသးေလးေတြရွိတယ္.။ ရထားလမ္းသံလမ္းနဲ့ ဇလီဖားတံုးေတြက ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတြက္ ကစားကြင္းတစ္ခုပါပဲ…။ စြန္လႊတ္တဲ့ သူေတြလႊတ္ေနၾကသလို ေဂၚလီရိုက္တဲ့ သူေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္။။။

သီတင္းကၽြတ္ခါနီးဆိုေတာ့ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ၊ ရႈးဒိုင္းဆိုတာေတြေဖာက္ေနခ်ိန္ေပါ့…။ ခုေတာ့ အဲလိုမကစားရေတာ့ဘူးေလ..။ ညတိုင္း ရပ္ကြက္ရုံးက လူေတြ လိုက္လိုက္ေအာ္ေနတယ္… ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုျပီးေလ..။ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရႈူးဒိုင္းဆိုတာၾကီးကို ၀ယ္လာျပီး ရထားလမ္းေပၚေဖာက္ၾကမယ္ေပါ့..။ ရႈးဒိုင္းဆိုတာက ၈ လက္မအရြယ္ အေခ်ာင္းေလးထိပ္မွာ ယမ္းေတာင္တပ္ထားတာပါ..။ အဲ့ရႈးဒိုင္းကို ေျမၾကီးေပၚမွာအရင္စိုက္ ျပီးရင္ ယမ္းေတာင့္ေအာက္ဘက္ကၾကိဳးေလးကို မီးတို႔လိုက္ျပီး ၃ စကၠန္႔ေလာက္ၾကာရင္ ကၽြီးးးး ဆိုျပီးအေပၚကိုေအာ္တက္သြားျပီး ၁၅ ေပေလာက္ေရာက္ရင္ ဒိုင္း ဆိုျပီး အသံျမည္သြားတာပါ..။ အားလံုးသိမွာပါ..အဲဒီပစၥၫ္းကို အေခၚအေ၀ၚကြဲေနမွာစိုးလို႔ ရုပ္လံုးေဖၚျပေနတာပါ..။ အားလံုး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ေဖာက္ၾကတယ္…။

ေဇယ်ာထြန္းနဲ့ ခိုင္ဇာက ငါတို႔ေဖာက္ၾကမယ္… ဒီအတိုင္းေတာ့ မေဆာ့ဘူး ေျမၾကီးမွ မစိုက္ဘူး လက္ကကိုင္ျပီးလႊတ္မယ္တဲ..။

အားလံုးကေတာ့ အလဲ့…ဆရာၾကီးေတြေပါ့… လုပ္ၾကည့္ေလဆိုျပီး ၀ိုင္းေျမွာက္ၾကတယ္..။

ပထမ ဆံုး ေဇယ်ာထြန္းက အရင္ဆံုးေဖာက္တယ္..။

 ကၽြီးးးးးးးး ဒိုင္းးးးးး ဆိုျပီး မိုးေပၚကို ၄၅ ဒီဂရီေလာက္ ေစာင္းျပီးတက္သြားတယ္..။

ခိုင္ဇာအလွည့္က်ေတာ့ ၆၀ ေလာက္ေစာင္းျပီးတက္သြားတယ္…။ အားလံုးေရွ႔မွာ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြက ေမာ္ၾကြားလို႔ေပါ့..။ သူတို႔လို သတိၱမရွိဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ့ေပါ့..။ ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပါတယ္ ..။ ကၽြန္မတို႔အားလံုး ဘယ္သူမွ အဲလိုကိုင္ျပီးမလႊတ္ရဲပါဘူးးး..။ ကစားရင္းနဲ႔ တေျဖးေျဖးေမွာင္လာေတာ့ ေနာက္ဆံုး တစ္တိုင္ပဲက်န္တာကို ဘယ္သူလႊတ္မလဲဆိုတာ ျငင္းေနရင္..

ေဇယ်ာထြန္း နဲ့ ခိုင္ဇာက ငါတို႔ ၂ ေယာက္လႊတ္မယ္တဲ့..။

ဘရာဗို ေပါ့..။ သူတို ၂ ေယာက္က ရႈးဒိုင္းကို လက္က ကိုင္ျပီး ေဇယ်ာထြန္းက မီးညိွပါတယ္..။

အဲဒီမွာပါ… ၂ ေယာက္သားကိုင္ထားတာ ဘယ္သူလႊတ္ႏိုးနုိး ေစာင့္ေနရာကေန ရႈးဒိုင္းက ယမ္းရွိတဲ႔ေနရာကိုေရာက္ခါနီးမွာ

အားလံုးက ဟဲ့..လႊတ္လိုက္ေတာ့ေလ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုျပီး ေအာ္ေတာ့မွ သူတို႔ ၂ ေယာက္ ကမန္းကတမ္းလႊတ္လိုက္တာ…

ဒီဂရီ ၃၀ ေလာက္ပဲေစာင္းျပီး ရထားလမ္းေဘးက ေျမစိုက္ဓနိမိုးတဲေလးရဲ႕ ေခါင္းမုိးေပၚၾကသြားပါတယ္…။ မီးခိုးေတြ အူထြက္လာတာကို အားလံုးေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနၾကပါတယ္…။ အဲဒီမွာ တဲထဲက မိန္းမ တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး…….

ဘယ္အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ကေလက၀ ေတြ လက္ကျမင္းတာလဲဟဲ့.. လူလိုနားမလည္ဘူးလား @#$%#$%^^@@%^&   ဆိုျပီးကေလာ္တုတ္သံၾကားမွာ အားလံုးသတိျပန္၀င္လာျပီး ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဆိုျပီး ထြက္ေျပးၾကတာ ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူးးး။။

ရပ္ကြက္နား ျပန္ေရာက္မွ အားလံုးလူျပန္စုၾကတယ္… ခုဏက ေမာ္ၾကြားေနတဲ့ ၂ ေယာက္ မ်က္ႏွာေလးေတြကေတာ့ ဇီးရြက္သာသာေလာက္ပဲရွိပါေတာ့တယ္..။ လူအားလံုးစံုသြားေရာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္တာ ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူေတြေတာင္ ဘယ္လိုကေလးေတြလဲ ဆိုျပီးၾကည့္သြားၾကပါတယ္..။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိတဲ့သူေတြဆိုေတာ့……….။

ေနာက္ေန႔လဲၾကေရာ.. ရထားလမ္းကေနဘယ္သူမွ မျပန္ရဲေတာ့ပါဘူးးး။။ အဲ တဲကေလးရဲအေျခအေန ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုတာကို ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကိုသြား စံုစမ္းခိုင္းလိုက္တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့ နဲနဲပဲ ဓနိ ေပါက္သြားတာတဲ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္….။

ခုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ရယ္ခဲ့သလို မရယ္ျဖစ္တာ ၆ ႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားျပီး..။ တာ၀န္ကိုယ္စီ နဲ႔ ေနရာအသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ လူအသစ္ေတြနဲ့ ခင္မင္ရငး္ စနစ္တက်အသက္ရွင္ေနရျပီေလ…။ ေတြႊ့ေနၾကလူေတြေတာင္ တစ္ႏွစ္နဲ႔တစ္နွစ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့သြားတယ္.. ဒါကိုလဲဘယ္သူမွ ေစာဒဂမတက္ၾကပါဘူး။။။ ဒါပင္မဲ့ ကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ငယ္ဘ၀ကိုလြမ္းေမာျပီး ေရွ႔ဆက္ ဘ၀ တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနရင္းးးးးးးးးး

ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ညေနခင္းေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါေစလို႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္…..

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ နွင္းမိုးမိုး ပါ….။   ။

CHANGE

Change ဆိုလို႔ အိုဘားမားလို မဲဆြယ္တရားေဟာတယ္မ်ားထင္သြားမလားးး။။

ဘာထူးျခားတာေတြ႔လဲ…။ Template ခ်ိန္းထားတယ္…။ တတ္သေလာက္ ခ်ိန္းထားတယ္..။ loading မၾကာေအာင္ Gadget ေတြအမ်ားၾကီးမထည့္ထားဘူး..။ မ်က္စိရႈတ္လို႔လဲ ပါတယ္..။ လင္းသြားေအာင္ အျပာေလးေရြးထားတယ္ ။ တကယ္တမ္း ပန္းေရာင္ကိုၾကိဳက္တာ…။ မရွိဘူး…။ မ်က္လံုးမထိခို္က္ေအာင္ ေနာက္ခံအျဖဴနဲ႔ စာလံုးအမည္းကို သံုးထားတယ္…။ လွလွမလွလွ လွတယ္လို႔ေျပာေပးၾကပါ…။ Template designer နဲ႔ပဲ သိသေလာက္(ဘာမွကိုမသိတာပါ) ကလိထားတာပါ…။ ဒီဇိုင္းစိတ္ကူးေတြတူသြားတယ္ဆိုရင္ ေသြ႔ပုခ်ိပါ..။ ပေရာက္စီအဆင္ေျပတုန္းေလး အေျပးအလႊားျပင္ထားတာေနာ္.…။

ခုတေလာစာမေရးျဖစ္ဘူး…။ ဒါပင္မဲ့ စာေတြဖတ္တယ္..။ ဘေလာ့ အစံုလိုက္ဖတ္တယ္..။ link to link ဖတ္တာ…။ c-box တို႔ shout-box တိုမွာ ဘာမွမေအာ္ခဲ့ဘူး…။ ကြန္မန္႔ေတြတစ္ခုမွ မေရးျဖစ္ဘူး…။ ေသြးၾကီးတယ္လို႔ထင္သြားၾကမယ္မလား..။ အဓိက တရားခံကေတာ့ ပေရာက္စီေလ…။ ဖရီးဂိတ္ နဲ႔ သံုးတယ္…။ ပိုလီေဆာ့ ဆိုတာ နဲ႔ သံုးတယ္..။ အန္ဒူဘေလာ့ နဲ႔ သံုးတယ္..။ ေက်ာ္ခြတဲ့ ေနရာစံုေအာင္သံုးျပီးဖတ္ရတာေလ…။ ေခြးတိုးေပါက္ေတြ စံုသြားတယ္…။ ဘေလာ့ေတြကို ဒီလို ဒုကၡခံျပီးလိုက္ဖတ္ေနတယ္…။ silent reader ပဲလုပ္ေနရတယ္…။ ဒီေလာက္စာေတြလိုက္ဖတ္တာေတာင္ ဖတ္လို႔ေတာင္ မကုန္ဘူးျဖစ္ေနလို႔…။ 

ပိုစ့္က အပ်င္းထူးျပီးမေရးတာ မဟုတ္…။ ဘာေရးရမွန္းမသိတာ…။ ခုေတာ့ ဘေလာ့ေတြဖတ္တာ ဘေလာ့ဂင္းပါး၀သြားလို႔လား မသိ ေရးေတာ့မယ္…။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ေရးေတာ့မယ္..။ သည္းခံျပီးဖတ္ေပေတာ့…။ ဘေလာ့ေတြ လိုက္ဖတ္ေတာ့ မသိတာေတြသိသြားတယ္…။  ဆားခ်က္ပံုခ်က္နည္းေတြသိသြားတယ္…။

စာေတြဖတ္လြန္းလို႔ မ်က္စိေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနျပီ…။ ခုဆို ေမာ္နီတာကို ၾကည့္ရင္ မ်က္ေမွာင္ရႈံ႕ၾကည့္ေနရတယ္..။ မႈန္ကုတ္ကုတ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ေပါ့…။ ေဆးေတာ့ေသာက္ေနတယ္..။ မ်က္မွန္ေတာ့ လံုး၀(လံုး၀) မတပ္ခ်င္ပါ…။ ေလာကၾကီးကို ေဘာင္ခတ္ျပီးလဲမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါ..။ မ်က္မွန္ခဏခဏေပ်ာက္တတ္တဲ့ ေမေမ့ကိုေလွာင္ထားသမွ် ၀ဋ္လည္မွာလဲစိုးလို႔ပါ..။ ေဆးပဲေသာက္မယ္…။ ဖတ္လိုက္နားလိုက္ ေရးလိုက္နားလိုက္ တလွည့္စီလုပ္မယ္ေပါ့ေနာ္…။

စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီး၀ယ္ထားတယ္…။ ဒါပင္မဲ့ မဖတ္ျဖစ္ေသးဘူး…။ စာဖတ္၀ါသနာပါပင္မဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔စာမဖတ္တတ္ဘူး…။ အီးဘြတ္ဆိုတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပင္မဲ့ မဖတ္တတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္…။

ေခတ္ေနာက္က်တယ္ပဲေျပာေျပာ စာဖတ္ရင္စာအုပ္ကိုလက္က ကိုင္ဖတ္မွ အရသာေတြ႔တယ္…။ အဲဒါမွ စာဖတ္တယ္လို႔ကိုယ့္ကိုကုိယ္ သတ္မွတ္တယ္…။ ဘယ္သြားသြား စာအုပ္တစ္အုပ္ယူသြားျပီး ဖတ္တယ္..။ အိပ္ယာထဲ စာဖတ္လိုက္ ေတြးလိုက္ ၊ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဟာ ဘ၀မွာ ဇိမ္အရွိဆံုး အလုပ္လို႔ထင္တယ္…။

ေျပာျပီးျပီေနာ္… ခုခ်ိန္ကစျပီးျပန္ဘေလာ့ဂင္းေတာ့မယ္…။ စိတ္ထဲ ခံစားသမွ်ေတြေရးမယ္..။ ဖတ္သမွ် စာအုပ္ေတြထဲက ေကာင္းတာေတြ ျပန္ရွယ္ယာရင္း လုပ္မယ္ ။ လက္ရွိၾကံဳေတြ႔ေနတာေတြ သိသေလာက္ေရးမယ္…။ မမွန္တာေတြ မဟုတ္တာေတြဆိုလဲ ေျပာၾကအံုး..။ အရပ္ကူပါ လူ၀ိုင္းပါေပါ့..။ သူမ်ားေရးထားတာေတြေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ကူးခ်ျပီးမတင္ဘူးေနာ္ စိတ္ခ်..။ စိတ္ကူးတူသြားရင္ေတာ့ ေဆာတီးပါ..။ ခ်က္ခ်င္းဖ်က္ေပးပါမယ္…။

စာဖတ္သူအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေအာက္တိုဘာျဖစ္ပါေစ…။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါရွင္..။  ။

ကိုယ့္အေတြးပါ

ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာၾကစတမ္းဆို အားမနာတမ္းေျပာခ်င္တယ္…

စိတ္မဆိုးေၾကးလို႔ေျပာျပီး စိတ္ထဲရွိသမွ်ေျပာခ်င္တယ္…။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို သူမ်ားေျပာတာ မၾကားရဲၾကပါဘူးးး…။

ဒါကလဲ လူတစ္ေယာက္ရဲ အတၱေလ…။

ငါလဲ ငါ့အေၾကာင္း သူမ်ားေျပာမွာ မလိုလားဘူး။။။

တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို သိတာအေကာင္းဆံုးပဲ…။

လူတိုင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ မသိတာ ခက္ေနတာေပါ့…။

ဘာလဲ မဟုတ္ဘူးလို႔ ျငင္းေနမလားးး. …။

ဘာေၾကာင့္ ေဗဒင္စာအုပ္ေတြေရာင္းေကာင္းေနတာလဲ…။

ေဗဒင္ဆရာေတြ ဘာလို႔ အလုပ္ျဖစ္ေနတာလဲ…။ ဘာရယ္မွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…။

ကိုယ့္အေၾကာင္းထက္ သူမ်ားအေၾကာင္း ပိုေျပာျဖစ္ေနတယ္…။

သိခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တာက သူမ်ားအေၾကာင္း… အဲဒါမွ လူလို႔ေခၚတယ္…။

ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာေတာ့ေရာ အမွန္ေတြအားလံဳးေျပာလို႔လားးး

ဟုတ္တယ္ ငါေျပာတဲ့ ငါ့အေၾကာင္းအမွန္လို႔ အာမခံနိုင္လားးး။

လူျဖစ္ရတာ ပင္ပန္းတယ္ေနာ္…။(ကိုယ့္အေတြးပါ)

မွတ္ခ်က္။ ။ depression ၀င္ေနပါသျဖင့္ စိတ္ကူးေပါက္ရာ ေရးခ်လိုက္ပါသည္…။

--
^-*!

ေသာ့တံေလးရဲ့ ဒ႑ာရီ

 

                   ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္

                   သူ ့လက္ထဲမွာ ေသာ့တံေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ၿမဲၿမဲကုိင္ဆုပ္ထားလုိ႔

                   ေသာ့တံေလးမွာလည္း အပဲ့ေလးေတြနဲ ့ေပါ့

                   သူနဂုိတပ္ထားတဲ့ေသာ့အိမ္ေလးက လာေၿပာတယ္။

                   သူ အခုေနာက္ထပ္ေသာ့တံတစ္ေခ်ာင္း တပ္ထားပါတယ္…။

                   ဒါေပမယ့္ သူ ့ကုိနားလည္ေပးသင့္ပါတယ္တ ဲ့။

                   ေကာင္မေလး ေခါင္းခါၿပီး ေသာ့တံကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္လို႔ ပဲ့သြားခဲ့တာေလ။

                   ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေကာင္မေလးကသူ ့ေသာ့တံကုိ ထပ္အနာမခံေစေတာ့ဘူး။

                   ေနာက္ပုိင္းႀကေတာ့ ေသာ့အိမ္တစ္လုံးက လာၿပီးေၿပာတယ္။

                   ငါဟာ မင္းရဲ့ထာဝရေသာ့အိမ္ေလးပါတဲ့။

                   ေကာင္မေလး အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။

                   ဒီေသာ့အိမ္ေလးထဲမွာပဲ သူ ့ေသာ့တံေလးကုိ အၿမဲတမ္းထည့္ၿပီး

                   သိမ္းဆည္းထားေတာ့မယ္ေပါ့။

                   ေနာက္ေသာ့အိမ္ေလးတစ္လုံးက ထပ္လာေၿပာၿပန္ေရာ

                   ငါတုိ ့ရဲ ့ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြကုိ

                   ထာဝရတည္ရွိႀကရေအာင္တဲ့ဗ်ာ။

                   ေကာင္မေလး ေတြေဝသြားခဲ့တယ္ဗ်။

                   သူတစ္ေယာက္ထဲ အခ်ိန္အႀကာႀကီး စဥ္းစားေနခဲ့တယ္။

                   ဘယ္ေသာ့အိမ္ထဲကုိ ထည့္ရေကာင္းႏုိးႏုိးေပါ့။

                   သူ ့ရဲ့စိတ္က သူ့ေသာ့ေလးကုိ

                   တစ္ဖက္က ေသာ့အိမ္ေလးဆီမွာပဲထည့္ထားခ်င္တယ္။

                   တစ္ဖက္ကေသာ့အိမ္ထဲမွာကလည္း  ကာလရွည္ႀကာထားရွိခဲ့တဲ့

                   ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြကလည္း

                   တည္ရွိေနခဲ့တယ္။

                   ေကာင္မေလး ပင့္သက္ကုိ ခပ္ၿပင္းၿပင္းရႈိက္လုိက္တယ္။

                   ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြရွိေနခဲ့တဲ့ ေသာ့အိမ္ေလးကုိ လွည့္ၿပီးေၿပာလုိက္တယ္။

                   "သူငယ္ခ်င္း... တခါတရံ friend forever ကသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ   

                   ပိုျပီးေႏြးေထြးမႈျဖစ္ေစတယ္ဟ..

                   အဲ့ေသာ့အိမ္ေလးက ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်ၿပီး

                   "နင့္ရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္မွာ ငါေနတတ္ေအာင္ေနရမွာေပါ့"လုိ ့ေၿပာၿပီး

                  လွည့္ၿပန္သြားခဲ့တယ္။

                   ေနာက္ဆုံးေတာ့

                   ေကာင္မေလးက သူ ့ရဲ့နဂုိေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ သူ ့ေသာ့အိမ္ေလးဆီကုိ

                   အေၿပးၿပန္လာခဲ့တယ္။

                   အခုခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ေသာ့တံေလးက

                   သူ ့ရဲ့ထာဝရေသာ့အိမ္ထဲမွာ ေႏြးေထြးမႈအၿပည့္နဲ ့ၿငိမ္သက္လုိ႔ေပါ့။

ဆာမူရိုင္းရဲ့ အိမ္ကေလး

ဒီစကားေျပကဗ်ာေလးကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရးထားတာပါ….။ ကၽြန္မကို လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့….။ သူရဲ့ဘေလာ့မွာလဲ တင္ထားပါတယ္…။ သူကအိမ္မလည္တတ္ေသးေတာ့ ဘယ္သူမွ သိပ္မသိေသးဘူးေပါ့…။ ဆာမူရိုင္းရဲ့အိမ္ကေလးဆီ အလည္တစ္ေခါက္သြားဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္…။

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀ေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔….။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ နွင္းမိုးမိုး ပါရွင္….။ ။

ပံုကို ဒီက ယူသံုးထားပါတယ္...။