ေတြးမိတဲ့အေမ့အေၾကာင္း

ဒီေန႔ အိမ္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ လုပ္စားၾကတယ္..။ အရင္တုန္းက အေမလုပ္တာ အခန္႔သားစားလာခဲ့တာ ခုကိုယ္တိုင္လဲ လုပ္ေရာ အေမ့ရဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြကိုလံုး၀မမွီေသးမွန္းသိလိုက္ရတယ္..။ ခရီးထြက္ေနတဲ့ အေမ့ကို ျမန္ျမန္ျပန္လာ ဖို႔ဆုေတာင္းေနမိတယ္..။ ဒါပင္မဲ့ ကိုယ္တိုင္လုပ္လို႔ အလုပ္ျပီးေျမာက္သြားတဲ့ အခါ၊ အေဖနဲ့ အကိုေတြက ျမိန္ေရယွက္ေရစားတဲ့အခါ ရလာတဲ့ ၀မ္းေျမာက္မႈ ကိုဘာနဲ့မွ မလဲႏိုင္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈျဖစ္သြားတာေတာ့ သတိထားမိလိုက္တယ္ ..။ အေမ့တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲလားလို႔ မဆီမဆိုင္ေတြးလိုက္မိတယ္..:P မနက္စာ စားျပီးေတာ့ ေန႔ခင္းနဲ႔ ညေနမွာစားဖို႔ ဟင္းခ်က္ဖို႔ေတြးလိုက္တာနဲ႔တင္ ခုဏကေတြးေနတာေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး..။အင္း..ေစ်းသြားလိုက္အံုးမယ္ ..။ရွမ္းေခါက္ဆြဲ အတြက္တန္ဆာပလာေတြက မေန႔ကတည္းက လုပ္ထားတာ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔အတြက္ ဘာမွမစီမံရေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္… အေမရယ္ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေတာ့လို႔ အသံထြက္ျပီး ျငီးလိုက္ေတာ့ အေဖ နဲ႔ အကိုကရီေနေလရဲ့..။ေစ်းထဲ ေရာက္ေတာ့ အေမ၀ယ္ေနၾကဆိုင္ေတြ မွာမ၀ယ္ပဲ ၾကံဳတဲ့ဆိုင္မွာ ၀ယ္လိုက္မိတယ္..အဲဒီမွာစေတြ႔ေတာ့တာပဲ..ၾကက္သြန္နီ ၁ ပိသာ ၄၀၀ ပဲရွိတာကို ၅၀၀ နဲ႔၀ယ္လာမိတယ္..စားမဲ့သူက အေဖရယ္၊ကိုကိုရယ္၊ကၽြန္မရယ္ ၃ေယာက္ပဲစားမွာဆိုေတာ့ ၾကက္သားက ဘယ္ေလာက္သား၀ယ္ရမွန္းမသိေတာ့ ၄၀ သား၀ယ္လိုက္တယ္..အိမ္ေရာက္မွ ျပန္ခ်ိန္လိုက္ေတာ့ ၃၀ သားေတာင္သိပ္မျပည့္ဘူးျဖစ္ေနတယ္..ခ်ိန္ၾကည့္တာကလဲ အေမက အိမ္မွာကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ခြင္၀ယ္ျပီးေန႔တုိုင္း ခ်ိန္ေနေတာ့ အေမကိုအားက်ျပီးခ်ိန္လိုက္ကာမွ ကို္ယ္အညာခံလိုက္ရမွန္းသိေတာ့တယ္..။ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ အိမ္ကတက္ခ်ဥ္ရွိတာနဲ႔ ၾကက္ကတက္ခ်က္မယ္…ဘူးသီးဟင္းခါးခ်က္မယ္..ငံျပာရည္ခ်က္ေလးခ်က္မယ္စိတ္ကူးလိုက္တယ္..။ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္နဲ႔ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့..၁၁း၃၀ သြားတယ္..အေမတေန႔တေန႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနမထြက္ႏိုင္ရျခင္းအေၾကာင္းကို ခုမွ ကိုယ္တိုင္ခံစားသိလိုက္ရတယ္… ဒါေတာင္တခါတေလကၽြန္မစားခ်င္တာေတြကိုအေမ့ကိုေျပာျပီးခ်က္ခိုင္းေနတာေတြကိုမျငီးမျငဴခ်က္ ေကၽြးေနတဲ့အေမကိုခုမွ ေက်းဇူးေတြလွိမ့္တင္ေနမိတယ္..ကၽြန္မ အေမကိုမွီဖို႔ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရအံုးမယ္…။ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ခါနီးေလ ကၽြန္မပိုေမာေလျဖစ္ေတာ့မွာကိုေတြးရင္း အေမကိုျမန္ျမန္ျပန္လာဖို႔ ဖံုးဆက္ေျပာေနမိတယ္…။

မိသားစု

မိသားစုမွာ
တစ္ေယာက္တိုးလာရင္ မသိသာဘူး
တေယာက္ေလွ်ာ့သြားၾကည့္ သိပ္သိသာတယ္
အေဖမရွိေတာ့
အေဖ့ေနရာ ဘာနဲ႔ အစားထိုးမလဲ
အေမမရွိေတာ့
မိဘရင္ေငြ႕ ဘယ္အင္ဂ်င္အေႏြးဓာတ္နဲ႔ ျဖည့္မလဲ
က်န္ရစ္သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ
ျပိဳသြားတဲ့ ကမ္းေတြက
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ ဘယ္ေတာ့ေသာင္ထြန္းပါ့မလဲ
ေမ်ာေနတဲ့ တစ္ျခမ္းပဲ့လ
တစ္ေန႔ေတာ့ ျပည့္မဲ့လျပည့္ညမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
မိသားစုမွာ
ေၾကာင္နဲ႔ၾကြက္လို အစာအတြက္ အသက္မလုဘူး ။
အၾကီးမက မီးေမႊးရင္ ကၽြန္ေတာ္က ထင္းရွာမယ္
အလတ္မက ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္တယ္
ျပီးရင ္လက္ရည္တျပင္တည္းပဲ
ငါတို႔ေသြး မကြဲဘူး စုန္းျပဴးမပါဘူး ။
ငါ့ညီေလး အေ၀းေရာက္တယ္
ေရာက္တဲ့ အရပ္ကစာပို႔တယ္
ငါတို႔မေတြတာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္
ဒါပင္မဲ့ ငါ့ညီဟာ ငါ့ညီပဲ ။
ငါလည္း အေ၀းေရာက္တယ္
အေဖနဲ႔ မေတြ႔တာ ၁၈ လ
အေ၀းေရာက္ေတာ့မွ အေဖဆံုးတယ္
ေရာက္တဲ့ အရပ္က အိမ္ျပန္တယ္
ကို္ယ္ေငြ႔ေတာင္ မေတြ႔ေတာ့ဘူး
ဒါပင္မဲ့ ငါ့အေဖဟာ ငါ့အေဖပဲ ။
သံုးေခ်ာင္းေထာကိတဲ့ စားပြဲ
တစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးရင္ လဲတယ္
ငါတို႔ ရဲ့ေခါင္းခါးေျခလက္
ေျခေထာက္က်ိဳးရင္ ေျခက်ိဳးလို႔ေခၚတယ္
လက္ျပတ္ရင္ လက္ျပတ္လို႔ေခၚတယ္
ေလးပင္စိုက္တဲ့ အိမ္
တစ္ဖက္နိမ္႔လို႔ မျဖစ္ဘူး ။ ။

ပင္လယ္ကမ္းေျခ

ပင္လယ္ဟာ
မသန္႔တဲ့အရာ ဘာကိုမွ
သူ႔ကိုယ္ထဲမွာ ၾကာၾကာမထားဘူးတဲ့
ကမ္းေျခမွာေနသူတဦးက ေျပာဖူးတယ္
ဒါေၾကာင့္
ကမ္းေျခတစ္၀ိုက္မွာ
အမိႈက္သရိုက္ေတြ
ေခြးေသေကာင္ပုပ္ေတြကို
ေတြ႔ေတြ႔ေနရတာေလ
ျပီးေတာ့ ကမ္းေျခမွာ
ဘန္ဂလိုေတြရွိတယ္
ဘီယာဘူးခြံေတြရွိတယ္
ဘီကီနီ နဲ႔ေကာင္မေလးေတြလည္းရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ
ပင္လယ္ထဲမွာ
ခဏတာ ဆင္းစိမ္ႏိုင္ပင္မဲ့
အျမဲတမ္းအတြက္ေတာ့
ကမ္းေျခေပၚကိုပဲ
ျပန္ျပန္တက္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား..။ ။

မင္းခ်စ္သူ(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ)

ကၽြန္မ ႏွင့္ ကၽြန္မ မိသားစု

ကၽြန္မက ႏွင္းမိုးမိုး ပါ..အေဖက ဗမာ၊ အေမက ကခ်င္မစစ္စစ္ေပါ့..အဲကၽြန္မကေတာ့ ေအာက္ကလိအာေပါ့… :P ဘာလုပ္လဲလိုေမးရင္ ခုထိေက်ာင္းသူ လုပ္ေနပါတယ္… ေက်ာင္းကေတာ့နည္းပညာတကၠသိုလ္(ေမွာ္ဘီ) မွာ (Electronics Communication) ဆိုတဲ့ Field ကိုအထူးျပဳျပီး B-Tech ဒုတိယႏွစ္တက္ေနပါတယ္…ေက်ာင္းျပီးဖို႔ ၁ ႏွစ္ခြဲေလာက္လိုပါေသးတယ္ (ေက်ာင္းသူ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ထပ္လုပ္ရအံုးမွာပါ :P) ။ ခုေျပာခ်င္တာက နားလည္မႈနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကၽြန္မမိသားစုအေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အေဖက ဗမာဗုဒၵ ဘာသာ ပါ…အဲအေမ ကေတာ့ ကခ်င္စစ္စစ္ဆိုေတာ့ ခရစ္ယာန္ေပါ့ေနာ္.. ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ မွာ အကိုၾကီးပဲ ၄ ေယာက္ရွိပါတယ္.. ။ ကၽြန္မက တဦးတည္းေသာအငယ္ဆံုးသမီး ပါ..။ ကၽြန္မ အကိုအၾကီးဆံုး ၂ေယာက္က ဗုဒၵဘာသာ ကိုကိုးကြယ္ပါတယ္..က်န္တဲ့၂ေယာက္ကေတာ့ ခရစ္ယာန္ေပါ့…ဒီလို ေ၀မွ်ျပီး ကိုးကြယ္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး.. အေဖ နဲ႔ အေမက လြတ္လပ္စြာ ေရႊးခ်ယ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္..။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကိုးကြယ္ၾကတာပါ..။ အဲ..တဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မ အလွည့္ေရာက္ ေတာ့ ကၽြန္မ အတြက္ ဆုံးျဖတ္ရ ေရႊးခ်ယ္ရ ခက္ခဲပါျပီ ။ အရင္တုန္းက ဆိုရင္ ကၽြန္မက ၂ ဘာသာကိုးကြယ္ပါတယ္..အေမေခၚတဲ့ေနာက္လုိက္ရင္ ခရစ္ယာန္ေပါ့.. အေဖအမ်ိဳးေတြဆီသြားရင္ ကၽြန္မက ဗုဒၵဘာသာ ေပါ့..။ငယ္ငယ္က ဆိုကၽြန္မ Sunday school အပတ္တိုင္းတက္ပါတယ္..။ ျပီးေတာ့ ဗုဒၵဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို Advance level ထိတက္ျပီးပါျပီ ။ကၽြန္မ ၈ တန္းေအာင္ျပီး ၉ တန္းတက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေဖ နဲ႔ အေမ ကကၽြန္မကို တခုခု ကိုေရြးဖို႔ ေျပာလာပါတယ္… ကၽြန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္ ..ျပီးေတာ့ ကေလးအေတြးေတြးမိပါတယ္.. ကၽြန္မ ဗုဒၵဘာသာကိုမ်ား ေရြးခ်ယ္ခဲ့ ရင္ အေမ နဲ႔ အကို ၂ ေယာက္က ကၽြန္မကို မခ်စ္ေတာ့မွာလဲ စိုးရိမ္မိခဲ့ပါတယ္ …အဲ ခရစ္ယာန္ ကိုမ်ားေရြးခဲ့ရင္လဲ… ျပီးေတာ့ ၂ ဘာသာစလံုးရဲ့ အႏွစ္သာရေတြကလဲ တူမလိုနဲ႔ ကြဲေနပါတယ္…(ကၽြန္မရဲ့ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈအေၾကာင္းကို ပိုစ့္တခုသတ္သတ္ေရးပါမယ္)။
ကၽြန္မ အေဖ နဲ႔ အေမ က ကၽြန္မကို ဒီစကားေျပာပါတယ္..တသက္လံုးမေမ့ႏိုင္တဲ့ စကားပါ “သမီးဘာ ဘာသာပဲ ကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္ အေဖနဲ့အေမက သမီးကို အခ်စ္မေလွ်ာ့ပါဘူး..။ျပီးေတာ့ သမီး ကိုကိုေတြကလဲ သမီးတူတူပဲ ဆက္ခ်စ္ေနမွာ ပါပဲသမီး..“ အဲတုန္းက ကၽြန္မ ငိုခဲ့ပါတယ္… ကၽြန္မအေပၚထားရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ခံစားမိလို႔ပါ..။ဒီမိသားစုေလးထဲမွာ လူျဖစ္ခြင့္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ဒီေလာကၾကီးမွာ ေနေပ်ာ္ပါတယ္..။ခုေတာ့ ကၽြန္မ မိသားစုေလးမွာ Sunday တိုင္း church တက္တဲ့ အေမ နဲ႔ အကုိေတြရွိသလို လျပည့္ေန႔တိုင္း အေဖက ဘုရားသြားပါတယ္… ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ မတူပင္မဲ့ နားလည္မႈဆိုတဲ့ စိတ္ရင္းေတြကို အရင္းခံျပီး အားလံုးကို ပံုမွန္အတိုင္းျဖတ္သန္း ေနပါတယ္..။
ဒီ္အေၾကာင္းကကၽြန္မခံစားမိသမွ်ကို မေရးတတ္ ေရးတတ္နဲ႔ ေရးထားတာပါ..။ ကၽြန္မက ခုထိေက်ာင္းသူပါ… အားလံုးကို ေလ့လာသင္ယူေနဆဲပါ… လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ သင္ေပးၾကပါ…အားမနာတမ္းေ၀ဖန္ေပးၾကပါ…

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း

လူသားအားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတယ္တဲ့…၊
လူေတြကအသက္ ၂၀ မွာ အခ်စ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
အသက္ ၃၀ မွာ လက္ထပ္္ျခင္းကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္ ။
အသက္ ၄၀ မွာ ေအာင္ျမင္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ ၾကတယ္ ။
အသက္ ၅၀ မွာၾကြယ္၀မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္ ။
အသက္ ၆၀ မွာ ေအးခ်မ္းမႈ ကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္ ။
အသက္ ၇၀ မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကိုေမွ်ာ္လင့္တယ္ ။
အသက္ ၈၀ မွာအိပ္စက္ျပီး ျပန္ႏုိးထဖို႔ကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္ ။
အခုေရာက္ေန တဲ့အသက္တာမွာ ကၽြန္မ တို႕ေတြဘာ ကိုေမွ်ာ္လင့္ ရင္း နဲ႕အသက္ဆက္ရွင္ၾကမလဲ ။ကုန္ဆံုးခဲ့ တဲ့အတိတ္ ဆယ္စုႏွစ္ကို ပဲျပန္တမ္းတေနမလား…?
မေရာက္လာေသးတဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ ကိုပဲေမွ်ာ္ေနၾကမလား…. ? ဘာေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကမလဲ……..
အခ်စ္ ၊ လက္ထပ္္ျခင္း ၊ေအာင္ျမင္ျခင္း ၊ ၾကြယ္၀မႈ ၊ ေအးခ်မ္းမႈ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ၊ျပန္ႏိုးထဖို႔…
တခုခုေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ေနရမွာပဲေလ..။အဲဒါေတြကပဲ ကၽြန္မတို႕ ဘ၀ကိုအဓိပၸါယ္႐ွိေစတာလား…
အင္းေပါ့ေလ…အဲဒါေတြကပဲဘ၀ကိုေနေပ်ာ္ေစတာမလား.....အဲဒီမွာစဥ္းစားစရာေတြ႐ွိလာျပီ ကၽြန္မတို႔ဘ၀ကို ေနေပ်ာ္ေအာင္ေနမလား ။ အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ေနၾကမလား ။ကၽြန္မကေတာ့ အဲဒီ ၂ ခုကိုစဥ္းစားရင္း ေတြေ၀ေနမိတယ္ ။ေလာကီလူသားျဖစ္ေနေတာ့ ေလာဘၾကီးေနမိတယ္ ။ျပီးေတာ့လဲ စဥ္းစားေနမိတယ္…ဘယ္အရာေတြက ဘ၀ကို အဓိပၸါရွိေစတာလဲ ဆိုတာ……
သင့္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေကာ သင့္ဘ၀ ကိုဘယ္လိုအသက္ရွင္ထိုင္သြားမလဲ…? အေျဖတခုခုေတာ့ရွိမွာေပါ့ေနာ္….
ကၽြန္မကေတာ့ ေတြေ၀မိန္းေမာေနဆဲပဲ……
ဒီပိုစ့္ ကိုစိတ္ရွည္ရွည္ဖတ္ေပးတဲ့ အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္…..

Someone is Thinking of You

Though you area miles from the home that you love ---a strange soil beneath you, a strange sky above . . . Morning and evening and all the through. Someone is thinking of you.

In the danger and weariness, peril and pain. In moments of doubting when faith seems in vain. Forget not those things that are lovely and true. Someone is thinking of you.

Someone remembers, and somebody cares. Your name is whispered in somebody’s prayers. Keep the bright hope of the future in view. Someone is thinking of you.