ထိုသုံးေယာက္

အခုေၿပာမဲ႔ အၿဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ကမၻာေက်ာ္ အီတလီႏုိင္ငံဖြား ပန္းခ်ိီ ၊ ပန္းပု ၊ ဗိသုကာ ပညာရွင္ၾကီး ၊ Michelangelo မုိက္ကယ္အိန္ဂ်လိုရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တကယ္ၿဖစ္ပ်က္ ခဲ႔တဲ႔အၿဖစ္ပ်က္ေလးပါ၊ ဆရာၾကီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ ဂရာနာခ်ီနဲ႕ ၊ တုိရီယိုဂီနီ  ..။

 ဂရာ နာခ်ီဟာ သူကိုယ္တိုင္ မိုက္ကယ္ရဲ႕ ပညာကို ေျခဖ်ားေတာင္ မမွီဘူး ဆုိတာ သိတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ကို စိတ္သာယာ ႏွလုံးႏွင့္ ထားႏုိင္တယ္။ မနာလုိ မျဖစ္ဘူး။ သူကိုယ္တုိင္ မုိက္ကယ္ကို ဆရာသမားေကာင္းဆီ ပို႔ေပးတယ္။ အားေပး ခ်ီးေျမွာက္မယ့္ လူေတြန႔ဲ ေတြ႕ေပးတယ္။ အစြမ္းကုန္ ကူညီတယ္။ မုိက္ကယ္ ေက်ာ္ေစာ ကိတၱိ ျဖစ္ ႀကီးပြားတာကို ၀မ္းေျမာက္ တယ္။

ဂရာနာခ်ီ ကိုယ္တုိင္ေတာ့ အႏုပညာသည္ အေနနဲ႔ သိပ္ အဆင့္အတန္ းမျမင့္ပါဘူး။ မင္းပဲြ စိုးပဲြ အခမ္းအနားေတြ၊ ဘုရားပဲြ ေတြမွာ သုံးတဲ့ မုခ္ဦးတုိ႔၊ မ႑ာပ္ေဆာက္ေပး၊ ေဆးေရာင္ ျခယ္ေပး၊ ဒီလို အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ တာပဲ။

ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးကို ဂရာနာခ်ီ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ မုိက္ကယ္ အိန္ဂ်လိုတို႔ ဗင္ခ်ီတုိ႔လို ပန္းခ်ီကားႀကီးေတြ မဆြဲရ ေလျခင္းလုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း မျဖစ္ပါဘူး။ မုိက္ကယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ခဏခဏ အျပစ္တင္တယ္။ ဒီလုိ “ပဲြၿပီး အမိႈက္ ျဖစ္တဲ့” ဟာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ရမလား ေပါ့ေလ။

ဒီေတာ့ ဂရာနာခ်ီက ျပန္ေျပာတယ္။ “တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရာ အႏုပညာ ဆုိတာ ယုတ္စြအဆုံး လူေတြကို ႏွစ္သက္ ရြင္လန္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲကြာ။ ပြဲၿပီး အမိႈက္ျဖစ္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ငါလဲ ဒါေလာက္ လုပ္တတ္လုိ႔ ဒါပဲ လုပ္ရ တာပါ။ မင္းလုိေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ တည္ရစ္မယ့္ ပန္းခ်ီကားႀကီးေတြ၊ ပန္းပု ရုပ္ႀကီးေတြ မဖန္တီး ႏုိင္ဘူး။ အဲဒါ ဘာတတ္ ႏုိင္မွာလဲ၊ ငါလုပ္တတ္တာ လုပ္ၿပီး ငါေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာပဲ။ ငါ့ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လူေတြ ေပ်ာ္တယ္။ ဒါကို ငါေက်နပ္တယ္။ 

မိုက္ကယ္က ေတာ့ျဖင့္ ဂရာနာခ်ီရဲ႕ အေျဖကို မေက်နပ္ဘူး။ သူ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဟာ ဒါထက္မက တတ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ တယ္။ ဘယ္လုိေျပာေျပာ ဂရာနာခ်ီကေတာ့ျဖင့္ ေလကေလး တခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕ မုခ္ဦးေတြ၊ ဘုရားပဲြ မ႑ပ္ေတြ ပြဲၿပီး မီးေသ ပစၥည္းေတြ လုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေန တာပါပဲ။

က်န္တေယက္ တုိရီယိုဂီနီက ရွိေသးတယ္။ သူကလည္း ဂရာနာခ်ီလုိ မုိက္ကယ့္ ေျခဖ်ား မမီႏုိင္တဲ့ အတန္းအစားမွာ ပါတယ္။ သူက မိုက္ကယ္လုိ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ပါရမီခ်င္း မတူဘူး ဆိုတာလည္း သိတယ္။ အဲဒီလုိ သိလာေလေလ၊ မိုက္ကယ္ကို မနာလုိေလပဲ။ “ငါသူ႔လို မျဖစ္ရေလျခင္း” ဆိုၿပီး တႏုံ႔ႏုံ႔ ခံျပင္းစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေတာ့ ပညာခ်င္း မၿပိဳင္ႏုိင္ေတာ့ မုိက္ကယ္ကို ရန္စတယ္။ မေထမဲ့ျမင္ လုပ္တယ္။ ကြယ္ရာမွာ သိကၡာ ခ်တယ္။ တခါေတာ့ မုိက္ကယ္ကို လက္သီးနဲ႔ ထုိးတာ ခမ်ာမွာ ႏွာေခါင္း က်ိဳးသြားတယ္။

ဂရာနာခ်ီက ဒါေတြ ျမင္ေတာ့ ေျပာတယ္။ “မုိက္ကယ္ေရ၊ ေလာကႀကီးမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က မင္းတုိ႔လို အႏုပညာ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ ဖန္တီး တတ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေတာ့လဲ အဲသလို အႏုပညာ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ မဖန္တီး ႏုိင္ေတာ့ ဖန္တီး တတ္တဲ့ လူေတြကို မနာလုိ ျဖစ္ၿပီး ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီး လုပ္ၾကတာပဲ”

အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးဟာ အေတာ္ပဲ မွတ္သား စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို မနာလိုဘူးခဲ႔ပါတယ္ ၊ တခါတရံမွာ မုဒိတာမပြားႏုိင္ ဘဲၾကည္႔ရႈေန ရတာဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပူေလာင္ပါတယ္ ၊ အခုေတာ႔ မနာလိုခဲ႔ဘူး တဲ႔သူငယ္ ခ်င္းလဲ ေဇ႔ထက္ၿမင္႔တဲ႔ အေနထားတခုမွာ ေရာက္ေနပါၿပီ ေဇမနာလိုခဲ႔ေပမဲ႕ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ဟာဘာမွမၿဖစ္ခဲ႔ပါဘူး ၊ ေဇသာပူေလာင္ခဲ႔ရပါတယ္ ေဒါသေတြၿဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္ ၊ ဆရာမၾကီးေဒၚခင္ မ်ိဳးခ်စ္ေရးခဲ႔တဲ႕ “ေၿပာလိုက္စမ္းမယ္ ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ” စာအုပ္ထဲက “ပညာ”ဆိုတဲ႔ ေဆာင္းပါးေလး ဖက္မွိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ေဇေတာ္ေတာ္ေလး ရွက္သြားမွိပါတယ္ ၊ သူငယ္ ခ်င္းဟာ ေဇမနာလိုတာ ကိုမသိဘဲ အၿမဲတမ္း ေဖာ္ေရြတဲ႔သူပါ ၊ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို ဒီပိုစ္႔ေလးနဲ႕ ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္ ၊ ၾကာေတာ႔ၾကာခဲ႔ပါၿပီ ဒါေပမဲ႕ ေတြးလိုက္တုိင္းရွက္ မွိပါေသးတယ္ ၊ ဘယ္လိုပင္ၿဖစ္ၿဖစ္ လူတိုင္းဟာ တတ္ႏုိင္တဲ႔ အလုပ္တခုေတာ႔ ရွိၾကစၿမဲပါ အဲလိုကိုယ္တတ္တဲ႔ အတက္ပညာ အသိပညာေလး အနဲငယ္နဲ႕ ကိုယ္စြမ္းႏုိင္ သေလာက္ ၊ လုပ္ႏုိင္ၾကမယ္ဆိုရင္ မိုက္ ကယ္အိန္ဂ်လို ကမၻာေက်ာ္ခ်င္မွ ေက်ာ္ပါလိမ္႔မယ္ ၊ ဒါေပမဲ႕ ဂရာနာခ်ီ လို အၿမဲတမ္း ၿပဳံးေပ်ာ္ ေနမွိပါလိမ္႔မယ္လုိ႔ ထင္ၿမင္ ယူဆမွိပါတယ္ ၊ တုိရီယိုဂီနီ လို တတ္စြမ္းသမွ်ကို လုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ လူေတြကို မနာလိုမရႈစိမ္႔ၿဖစ္ေနၿပီး ၊ ေဘးထုိင္းဘုေတာ အာ၀ါဒ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အနာဂတ္မိမိရဲ႕ ပတ္၀န္က်င္နဲ႕ ဘ၀ မလွ မပ ၿဖစ္မွာ ဧကန္ပါ ဒါေၾကာင္႔မို႕လို႕ ေဇအပါ၀င္ ဘေလာ႔စာရႈသူ အားလုံး အေကာင္းၿမင္ၿပီး မုဒိတာပြားခါ တတ္စြမ္းသည္႔ဘက္ မွ အက်ိဳးၿပဳႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ၊ ဟုတ္ကဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေဇတာရာပါခင္မ်ာ…..။