ထိုတစ္ေန႔

ဒီေန႔ state ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဂဲသားရင္း လုပ္ၾကတယ္..။ အမ်ားၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၆ ေယာက္ ၇ ေယာက္ေလာက္ပါ…။ အားလံုးလိုလိုက တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုအတြက္ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္..။ ေက်ာင္းျပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနတဲ့သူေတြေကာ ေက်ာင္းမျပီးေသးတဲ့သူေတြေကာ.. အစံုပါပဲ..။ ႏွစ္တိုင္း ေတြ႔ေနၾကဒီလိုမ်ိဳးအခ်ိန္မွာ လူစံုေလ့ စံုထရွိၾကပါတယ္…။ မလာတဲ့သူကေတာ့ အဟဲ… သူ႔အတင္း၀ိုင္းတုတ္မယ္.. မဟုတ္က ဟုတ္က သတင္းကို ဖြမယ္ဆိုေတာ့ အားလံဳးက မလာျဖစ္လာၾကတယ္..။ မလာျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဘာျဖစ္လို႔ ညာျဖစ္လို႔ဆိုတာကို ဆင္ေျခလွလွေလးေတြေပးျပီး အားလံုးအတြက္ စားေသာက္စရာတစ္ခုခုကို စပြန္ဆာေပးရပါတယ္…။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့…။ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့မယ္တဲ့ … ေခါင္းစဥ္ကို စေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲေပါ့…။ ကေလးေတြ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ၊ ရႈးဒိုင္းေတြေဖာက္ရင္ ကိုးတန္းတုန္းက က်ဴရွင္တက္တုန္းက ျဖစ္ရပ္ကို အားလံုးသတိရသြားတယ္..။

အဲေန႔က က်ဴရွင္က ေစာေစာျပန္လႊတ္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတြက္ေတာ့ မဟာအခြင့္အေရးပဲဆိုျပီး ရထားလမ္းဘက္လာခဲ့ၾကတယ္…။ က်ဴရွင္ နဲ့ အိမ္ဘက္ၾကားမွာ ျမိဳ႔ပတ္ရထားဘူတာတစ္ခုရွိတယ္…။ သံလမ္းေပၚက ဇလီဖားတံုးေတြကိုေရျပီးေလွ်ာက္ၾကတာေလ.. ကၽြန္မတို႔ ေရတြက္ေနၾက ဇလီဖားတံုး ၄၅၂ တံုးရွိတယ္…။ ရထားလမ္းေဘးဘက္ေတြမွာ က်ဴးေက်ာ္ေတြလား ၊ မက်ဴးေက်ာ္ေတြလားေတာ့ မသိဘူး ေျမစိုက္ ဓနိအိမ္ေသးေသးေလးေတြရွိတယ္.။ ရထားလမ္းသံလမ္းနဲ့ ဇလီဖားတံုးေတြက ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတြက္ ကစားကြင္းတစ္ခုပါပဲ…။ စြန္လႊတ္တဲ့ သူေတြလႊတ္ေနၾကသလို ေဂၚလီရိုက္တဲ့ သူေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္။။။

သီတင္းကၽြတ္ခါနီးဆိုေတာ့ ေဗ်ာက္အိုးေတြ ၊ ရႈးဒိုင္းဆိုတာေတြေဖာက္ေနခ်ိန္ေပါ့…။ ခုေတာ့ အဲလိုမကစားရေတာ့ဘူးေလ..။ ညတိုင္း ရပ္ကြက္ရုံးက လူေတြ လိုက္လိုက္ေအာ္ေနတယ္… ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုျပီးေလ..။ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရႈူးဒိုင္းဆိုတာၾကီးကို ၀ယ္လာျပီး ရထားလမ္းေပၚေဖာက္ၾကမယ္ေပါ့..။ ရႈးဒိုင္းဆိုတာက ၈ လက္မအရြယ္ အေခ်ာင္းေလးထိပ္မွာ ယမ္းေတာင္တပ္ထားတာပါ..။ အဲ့ရႈးဒိုင္းကို ေျမၾကီးေပၚမွာအရင္စိုက္ ျပီးရင္ ယမ္းေတာင့္ေအာက္ဘက္ကၾကိဳးေလးကို မီးတို႔လိုက္ျပီး ၃ စကၠန္႔ေလာက္ၾကာရင္ ကၽြီးးးး ဆိုျပီးအေပၚကိုေအာ္တက္သြားျပီး ၁၅ ေပေလာက္ေရာက္ရင္ ဒိုင္း ဆိုျပီး အသံျမည္သြားတာပါ..။ အားလံုးသိမွာပါ..အဲဒီပစၥၫ္းကို အေခၚအေ၀ၚကြဲေနမွာစိုးလို႔ ရုပ္လံုးေဖၚျပေနတာပါ..။ အားလံုး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ေဖာက္ၾကတယ္…။

ေဇယ်ာထြန္းနဲ့ ခိုင္ဇာက ငါတို႔ေဖာက္ၾကမယ္… ဒီအတိုင္းေတာ့ မေဆာ့ဘူး ေျမၾကီးမွ မစိုက္ဘူး လက္ကကိုင္ျပီးလႊတ္မယ္တဲ..။

အားလံုးကေတာ့ အလဲ့…ဆရာၾကီးေတြေပါ့… လုပ္ၾကည့္ေလဆိုျပီး ၀ိုင္းေျမွာက္ၾကတယ္..။

ပထမ ဆံုး ေဇယ်ာထြန္းက အရင္ဆံုးေဖာက္တယ္..။

 ကၽြီးးးးးးးး ဒိုင္းးးးးး ဆိုျပီး မိုးေပၚကို ၄၅ ဒီဂရီေလာက္ ေစာင္းျပီးတက္သြားတယ္..။

ခိုင္ဇာအလွည့္က်ေတာ့ ၆၀ ေလာက္ေစာင္းျပီးတက္သြားတယ္…။ အားလံုးေရွ႔မွာ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြက ေမာ္ၾကြားလို႔ေပါ့..။ သူတို႔လို သတိၱမရွိဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ့ေပါ့..။ ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပါတယ္ ..။ ကၽြန္မတို႔အားလံုး ဘယ္သူမွ အဲလိုကိုင္ျပီးမလႊတ္ရဲပါဘူးးး..။ ကစားရင္းနဲ႔ တေျဖးေျဖးေမွာင္လာေတာ့ ေနာက္ဆံုး တစ္တိုင္ပဲက်န္တာကို ဘယ္သူလႊတ္မလဲဆိုတာ ျငင္းေနရင္..

ေဇယ်ာထြန္း နဲ့ ခိုင္ဇာက ငါတို႔ ၂ ေယာက္လႊတ္မယ္တဲ့..။

ဘရာဗို ေပါ့..။ သူတို ၂ ေယာက္က ရႈးဒိုင္းကို လက္က ကိုင္ျပီး ေဇယ်ာထြန္းက မီးညိွပါတယ္..။

အဲဒီမွာပါ… ၂ ေယာက္သားကိုင္ထားတာ ဘယ္သူလႊတ္ႏိုးနုိး ေစာင့္ေနရာကေန ရႈးဒိုင္းက ယမ္းရွိတဲ႔ေနရာကိုေရာက္ခါနီးမွာ

အားလံုးက ဟဲ့..လႊတ္လိုက္ေတာ့ေလ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုျပီး ေအာ္ေတာ့မွ သူတို႔ ၂ ေယာက္ ကမန္းကတမ္းလႊတ္လိုက္တာ…

ဒီဂရီ ၃၀ ေလာက္ပဲေစာင္းျပီး ရထားလမ္းေဘးက ေျမစိုက္ဓနိမိုးတဲေလးရဲ႕ ေခါင္းမုိးေပၚၾကသြားပါတယ္…။ မီးခိုးေတြ အူထြက္လာတာကို အားလံုးေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနၾကပါတယ္…။ အဲဒီမွာ တဲထဲက မိန္းမ တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး…….

ဘယ္အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ကေလက၀ ေတြ လက္ကျမင္းတာလဲဟဲ့.. လူလိုနားမလည္ဘူးလား @#$%#$%^^@@%^&   ဆိုျပီးကေလာ္တုတ္သံၾကားမွာ အားလံုးသတိျပန္၀င္လာျပီး ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဆိုျပီး ထြက္ေျပးၾကတာ ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူးးး။။

ရပ္ကြက္နား ျပန္ေရာက္မွ အားလံုးလူျပန္စုၾကတယ္… ခုဏက ေမာ္ၾကြားေနတဲ့ ၂ ေယာက္ မ်က္ႏွာေလးေတြကေတာ့ ဇီးရြက္သာသာေလာက္ပဲရွိပါေတာ့တယ္..။ လူအားလံုးစံုသြားေရာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္တာ ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူေတြေတာင္ ဘယ္လိုကေလးေတြလဲ ဆိုျပီးၾကည့္သြားၾကပါတယ္..။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိတဲ့သူေတြဆိုေတာ့……….။

ေနာက္ေန႔လဲၾကေရာ.. ရထားလမ္းကေနဘယ္သူမွ မျပန္ရဲေတာ့ပါဘူးးး။။ အဲ တဲကေလးရဲအေျခအေန ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုတာကို ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကိုသြား စံုစမ္းခိုင္းလိုက္တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့ နဲနဲပဲ ဓနိ ေပါက္သြားတာတဲ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္….။

ခုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ရယ္ခဲ့သလို မရယ္ျဖစ္တာ ၆ ႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားျပီး..။ တာ၀န္ကိုယ္စီ နဲ႔ ေနရာအသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ လူအသစ္ေတြနဲ့ ခင္မင္ရငး္ စနစ္တက်အသက္ရွင္ေနရျပီေလ…။ ေတြႊ့ေနၾကလူေတြေတာင္ တစ္ႏွစ္နဲ႔တစ္နွစ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့သြားတယ္.. ဒါကိုလဲဘယ္သူမွ ေစာဒဂမတက္ၾကပါဘူး။။။ ဒါပင္မဲ့ ကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ငယ္ဘ၀ကိုလြမ္းေမာျပီး ေရွ႔ဆက္ ဘ၀ တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနရင္းးးးးးးးးး

ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ညေနခင္းေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါေစလို႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္…..

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ နွင္းမိုးမိုး ပါ….။   ။