ခ်စ္အမွ်

မေန႔ညက MRTV-4 မွာဆရာၾကီး ဘဘ ဦးသုခ ရိုက္ထားတဲ့ ခ်စ္အမွ် ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကိုၾကည့္လိုက္ရတယ္..။ အေမက လာၾကည့္ဆိုျပီး အတင္းေခၚလို႔ သြားၾကည့္တာ…။ ဇာတ္အိမ္ ခိုင္ခိုင္နဲ႔ ပညာရွင္တစ္ဦး ဒါရိုက္တာလုပ္ထားတဲ့ ဒရမ္မာ ကားေကာင္းေလးတစ္ခုပါ..။ အန္တီ ခ်ိဳျပံဳးရယ္ ၊ အန္တီခင္ယုေမ ၊ ဦးေဇာ္လင္း ရယ္ ေပါ့…။ က်န္တဲ့ မင္းသားၾကီးေတြေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး..။ ဒီဇာတ္ကားရိုက္ေတာ့ ကၽြန္မေတာင္ ေမြးဖို႔မေျပာနဲ႔ အေဖ နဲ႔ ေတာင္မယူရေသးဘူးတဲ့ :P ။

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းကေတာ့ အန္တီခ်ိဳျပံဳးရယ္ ၊ အန္တီခင္ယုေမ က ညီအမ ပါ…။ အန္တီခ်ိဳက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္ ၊ အိမ္ေထာင္မႈမႏို္င္နင္းဘူး …ဆိုရွယ္ၾကတယ္ေပါ့။ အန္တီခင္ယုေမက အမ အိမ္ေထာင္မႈႏိုင္နင္းတယ္… မိန္းမပီပီသသ ေနတတ္တယ္ေပါ့…။ ဦးေဇာ္လင္းက အန္တီခ်ိဳျပံုးကိုၾကိဳက္တယ္..။ အန္တီခင္ယုေမက ဦးေဇာ္လင္းကို တဖက္သတ္ၾကိဳက္ခဲ့တယ္ေပါ့…။ ေနာက္ေတာ့ အန္တီခ်ိဳနဲ႔ ဦးေဇာ္လင္း ညားသြားၾကတယ္..။ ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးတဲ့ အထိ အန္တီခ်ိ္ဳက ေပ်ာ္တုန္း ပါးတုန္း ။ ကေလး ဆီကို လာလာေနတဲ့ ၾကီးေတာ္ အန္တီယု ကို အန္တီခ်ိဳက သူ႔ေယာက္က်ားနဲ့ ဘာညာဆိုျပီး အထင္လြဲေတာ့ ဦးေဇာ္လင္းးက အန္တီခ်ိဳကို ရိုက္လိုက္တယ္…။ အန္တီခ်ိဳ အိမ္ေပၚကဆင္းသြားတယ္..။ ကေလာ ဘက္က သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို သြားတယ္..။ အဲဒီ ရန္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကို အန္တီခ်ိဳတို အေဖ က ၾကားသြားေတာ့ ေသြးတက္ျပီး ေသသြားတယ္..။ ဦးေဇာ္လင္းးက အန္တီခ်ိဳကို ျပန္မေခၚဘူး..။ အန္တီခ်ိဳက ကေလာမွာ ငယ္ရီးစား နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ျပီး တူတူေနၾကတယ္..။ ဦးေဇာ္လင္းက အန္တီခ်ိဳကို စိတ္နာသြားတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အန္တီခ်ိဳ ငယ္ရီးစားက ကုန္ကူးရင္ ဓျပတိုက္ခံရျပီး ေသသြားတယ္..။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဦးအံ့ေက်ာ္က အန္တီခ်ိဳ ကိုေစာ္ကားဖို႔ၾကံေရာ..။ 

အန္တီခ်ိဳလဲ စိတ္ေထာင္း ကို္ယ္ေက်ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာတယ္… ။ အိမ္ကို တန္းမျပန္ရဲေတာ့ သူနဲ့ ဦးေဇာ္လင္း လႈထားတဲ့ ဇရပ္ကိုသြားတယ္..။ ဦးေဇာလင္းက စိတ္နာနာနဲ့ သံသရာေရစက္ျပတ္ေအာင္ဆိုျပီး ဇရပ္မွာ နာမည္ထိုးလႈထားတဲ့ အန္တီခ်ိဴနာမည္ကို ျဖဳတ္ခိုင္းထားတယ္..။

အန္တီခ်ိဳ က စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်ျပီး ေနာက္ဆံုး မေသခင္ သူ႔သားနဲ့ ေတြ႔ခ်င္တယ္္ ေျပာေတာ့ ဦးေဇာ္လင္း က ေပးမေတြ႔ဘူး..။ ေသေတာ့ မယ္ဆိုတာ သိေတာ့မွ ေပးေတြ႔တယ္..။ အန္တီခ်ိဳက သူ႔အျပစ္နဲ႔ သူ႔ေရာဂါ ခံစားေနရတာေပါ့…။ ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းကေတာ့ အန္တီခ်ိဳက သူ႔သားနဲ႔ ေတြ႔ျပီး ဦးေဇာ္လင္းကို ေတာင္းပန္ေနေတာ့ ဦးေဇာ္လင္းက ျဗဳန္းဆိုေရာက္လာျပီး ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ေျပာေရာ ေအာင္မေလး ကို---(နာမည္ေမ့သြားပါသျဖင့္) ဆိုျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး အသက္ထြက္သြားရွာေလသတည္းေပါ့…။

ဇာတ္လမး္ေလးက ျဖစ္တတ္တဲ့ လူ႔သေဘာသဘာ၀ ရယ္…။ ၀ဋ္ဆိုတာ ရပ္မေနဘူးဆိုတာရယ္.. ကိုေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…။ ကၽြန္မ ျပန္ေျပာျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ံဳးက လိုအပ္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါလိမ့္မယ္…။ ဇာတ္ကားေလးက ကၽြန္မေျပာတာထက္ အဆမ်ားစြာေကာင္းပါတယ္လို႔ ကၽြန္မ ရဲရဲၾကီးအာမခံပါတယ္…။

ဇာတ္လမ္းေလးက ကိုရီးယား ကားထက္ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္…။ အခန္းတစ္ခန္းနဲ႔တစ္ခန္း အကူးအေျပာင္းေတြက ဘာ Effect မွမပါပဲၾကည့္ရတာ အခ်ိတ္အဆက္မိေနပါတယ္ ။ ဒိုင္ယာေလာ့ေတြ ဆို ခုေခတ္ ဇာတ္ကားေတြထက္ေတာင္ လန္းေနပါတယ္…။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြ ဒီေလာက္ ေကာင္းခဲ့တာ ကၽြန္မ ခုမွ သိခဲ့တယ္..။ အရင္အပတ္တုန္းက ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းရဲ့ ပယင္းေရာင္ ကိုၾကည့္ခဲ့တယ္…။ ခုေခတ္ကားေတြ နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ကြာလတီ ကြာေနရပါလိမ့္…။ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီး သံုးျပီး ရိုက္ထားတယ္… စပါယ္ရွယ္ အဖက္ ေတြ သံုးထားတယ္ဆိုျပီး ေအာ္ေနၾကပင္မဲ့ ဘာေၾကာင့္ အရင္ေခတ္က ဇာတ္ကားေတြကို မမွီရတာလဲ…။ ရသ ပိုင္း အရမ္းကို ကြာသြားတယ္…။ ကၽြန္မက ေတာ္ရံု ျမန္မာကားၾကည့္ခဲ သူပါ…။ ဒါပင္မဲ့ ခုခ်ိန္ကစျပီး အရင္ေခတ္က ဇာတ္ကားေတြကို ရွာၾကည့္ေတာ့မယ္…။ ကၽြန္မ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ကားေတြ ၊ ကၽြန္မ ခံစားခ်င္တဲ့ ရသေတြ အဲဒီကားေတြမွာပဲ ရႏိုင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္..။

ဒီေခတ္မွာလဲ ပညာရွင္ေတြရွိရဲ့သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုဇာတ္ကားမ်ိဳးေတြ မေပၚထြက္လာရတာပါလိမ့္…။ ဟာသကားေတြ တင္တိုင္း လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ရုံေတြမွာ လူေတြျပည့္ျပည့္ေနတတ္တာကေရာ…..

စိတ္ေမာေသာ ၾကာသာပေတးေန႔ကိုျဖတ္သန္းရင္း…

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ႏွင္းမိုးမိုး ပါရွင္….။