နင္ေျပာတဲ့ အတိတ္ေတြက
ငါေမ့ထားခဲ့တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြပါ
ငါကလဲ မခ်စ္ခဲ့ သလို
သူကလဲ မလြမ္းခဲ့တဲ့ဲ့ ဒီဇာတ္ကိုမွ
ဘာေၾကာင့္ ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲခ်င္ရတာလဲ ။
ခံရခက္တဲ့ ရိုက္ခတ္မႈေတြနဲ႔
ငါ့ရင္ကို နာက်င္ေစလို႔
ေဒါသနဲ႔ ေပါက္ကြဲခဲ့ေတာ့
အနာေပၚ တုတ္က်တာလားတဲ့ ။
ျပင္းထန္တဲ့ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြနဲ႔
ခ်စ္ခ်င္းကို သေရာ္ခဲ့လို႔
ႏႈတ္ခမ္း၀မွာ စကားလံုးေတြ
ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ ျပန္ေတာ့
ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ၀န္ခံျခင္းလားတဲ့ ။
အခ်စ္ထက္ နားလည္မႈကို
တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ ငါ့အတြက္
သံသယမီး ေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့
နင့္ ႏွလံုးသားတစ္ခုက
ဘယ္လိုမွ အရာမ၀င္ခဲ့ေတာ့ဘူး ။
ဒီလမ္းမွားၾကီးမွာ
ခြင့္လႊတ္ျပံဳးနဲ႔
ေနာက္ျပန္လွည့္တာကပဲ
ခပ္ေကာင္းေကာင္းပါ………။
3 comments:
တယ္ဟုတ္ပါလား....
ဒါမ်ိုးေလးေတြလည္း ရတာပဲကိုး...။
ကဗ်ာေလးသိပ္ေကာင္းတယ္
တို႕နဲ႕ တိုက္ဆိုင္တယ္လို႕ေတာင္ ေတြးလိုက္မိေသး
ကဗ်ာလဲ အစပ္ေကာင္းသားဘဲေနာ္..
ခ်ီးက်ဴးသြားပါတယ္..
လမ္းမွားတာ ေသခ်ာရင္ေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ တာ အေကာင္းဆံုးေပါ့။
Post a Comment