စကားတခြန္းမွ အမွားမခံပါ

အေနအသြား ၊ အစားအ၀တ္ ၊ ႏုတ္လြတ္စကား ၊ တံခါးဖြင္႔ပိတ္ ၊ အအိပ္အရီ ၊ဤကိုးလီ၌ ေဒသအ လိုက္တန္ဘိုးထုိက္ေအာင္ ၊ လိုက္ေရာညီေထြ က်င္႔တတ္ေစလို႕ အရွင္မဟာရ႒သာရဆုံးမေတာ္မူ ခဲ႕ပါတယ္ ၊ အခုလကာၤေလးထဲမွာပါတဲ႕ ကိုးခုဟာ လူ႕ဘ၀တခုလုံးကို ခ်ဳံငုံၿပီး အဆင္႔အတန္းတ ရပ္လို႕သက္မွတ္လို႕ရေအာင္အထိ တြင္က်ယ္လွပါတယ္ ။

ဒီကိုးခုဟာ လူ႕ဘ၀ရဲ႕အဆင္႔တန္းတေနရာမွာပါ၀င္ေနတာလုံး၀အၿငင္းပြားစရာမလုိတဲ႕ကိစၥေတြပါ ေဇတို႕ဟာလူငယ္ေတြၿဖစ္လို႕ ၊ တရံတခါမွာလူငယ္အေလွ်ာက္ ေပါ႕ေပါ႕တန္တန္ေၿပာမွိပါတယ္ ေပါ႕ေပါ႕တန္တန္ စားမွိပါတယ္ ၊ ေပါ႔ေပါ႕တန္တန္၀တ္ခဲ႕မွိပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ေဆးရုံကိုေရာက္ခဲ႕ ဘူးသလို ၊ အရွက္လဲကြဲခဲ႔ဘူးပါတယ္ ။ တရံတခါမွာစကားကို လူငယ္ဆုိၿပီးေပါ႕ေပါ႕တန္တန္ေၿပာ ဆုိမိွပါတယ္ ၊ ေၿပာသင္႔မေၿပာသင္႔ကိုလဲမသိခဲ႕ပါဘူး အိမ္မွာထဲကခေလးလိုေနလို႕ အၿပင္ေရာက္ ေတာ႕လဲ ခေလးလိုဘဲၿဖစ္ေနပါတယ္ ၊ မိမိရဲ႕မိသားစုက ခြင္႔လြတ္ေပမဲ႕ အၿပင္ပတ္၀န္းက်င္ကခြင္႔ မလြတ္ပါဘူး ၊ ဒါေၾကာင္႔အဆင္မေၿပမႈေတြ စိတ္ညစ္ရတာေတြ အလုိမက်တာေတြဟာ ခဏတုိင္း ၾကဳံေတြ႕ေနရပါတယ္ ၊ အဓိကၿပႆနာကေတာ႕ စကားေၿပာတာပါ စကားဆိုတာ ႏုတ္ေကာင္းရင္ တုတ္တေခ်ာင္းလို႕ဆိုသလို ၊ ႏုတ္ေအာင္ရင္တုတ္ေတာင္ေဆာင္စရာမလိုလို႕ဆုိပါတယ္ ၊ ႏုတ္ခ်ိဳ ၿပန္ေတာ႕လွ်ိဳတပါးတဲ႕ ၊ အၿပင္မွာတကယ္တန္းခ်ိဳခ်ိဳသာသာေၿပာၿပန္ေတာ႕လဲ မိန္းခေလးနဲ႕တူတ ယ္လို႕သၿဂၤိဳလ္ပါတယ္ ၊ ဘုဆက္ဆက္ေၿပာေတာ႕ရိုင္းတယ္တဲ႕ ၊ ဘယ္လိုေနရမွန္းကိုမသိေလာက္ ေအာင္ကို အေနၾကပ္လွပါတယ္ ။

လူတိုင္းနဲ႕ရန္ၿဖစ္ရေအာင္လဲအခ်ိန္ကမရွိလုိ႕ ၊ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ဘဲ စာေတြအတိုင္းလိုက္က်င္႔ေနပါ တယ္ ၊ ၀ါသနာဘာဂီဆက္တုိင္းမွီ ေမြးသေႏၶေသမွေပ်ာက္ လို႕ဆုိထားတာမုိ႕အက်င္႔ကိုေတာ္ေတာ္ ၿပင္ေနရပါတယ္ ၊ တခါတရံလဲေၿဖမွိပါတယ္ ငါငယ္ပါေသးတယ္တေၿဖးေၿဖးၿပင္လာမွာေပါ႕လို႕ကိုယ္႔ ကိုကိုယ္ကိုယ္အားတင္းမွိပါတယ္ ၊ လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာလို႕ လူထဲမွာေနတတ္ဘုိ႕ဟာ စကား ေၿပာတတ္ဘုိ႕လိုပါတယ္ ၊ ယေန႕ခ်ိန္ထိိစကားကို ေကာင္းေကာင္းမေၿပာတတ္ေသးပါ ၊ ကိုယ္ေၿပာ ခ်င္တာကိုဘဲေရွ႕တန္းတင္မွိပါတယ္ ၊ သူမ်ားေၿပာတာကိုနားေထာင္ဘုိ႕ထက္ ကိုယ္ေၿပာခ်င္တာ ကိုဘဲ သူ႕မ်ားကိုနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္ ၊ ဒါဟာလူေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္လို႕ အေတြ႕အၾကံဳရသိပါ တယ္ ၊ အသက္၂၀ဆိုတာမိန္းမေတာင္ယူလုိ႕ရတဲ႕အရြယ္ပါ ၊ သို႕ေသာ္လည္းယေန႕တုိင္စကားကုိ အၿမီးအေမွာက္တည္႕ေအာင္မေၿပာတတ္ေသးတာမို႕ မိန္းမလဲ မယူရဲေသးပါ ရီးစားေတာင္မထားရဲ ေသးပါ ၊ အိမ္မွာကေတာ႕ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ တအိမ္လုံးကိုဘယ္သူ႕မွကရုမစိုက္တာမို႕ကိုယ္ေၿပာခ်င္တာ ကိုေၿပာလို႕ၿဖစ္ေနပါတယ္ ၊ အခုက်င္လည္ေနရတဲ႕ ဘ၀မွာေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုခတ္ခတ္ခဲခဲ ရင္ဆုိင္ေနရပါတယ္ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လဲ မတည္႕ပါဘူး တေန႕ကို စကား၂ၾကိမ္ေလာက္မွမမ်ား ရရင္ အိပ္လို႕လဲမေပ်ာ္သလို စားလို႕လဲမေကာင္းတတ္ပါဘူး ဒါမုိ႕လို႕ အေၿပာအဆုိကိုေတာ္ေတာ္ ေလးကိုဆင္ၿခင္ေနရပါတယ္ ။

သူခုိးေသေဖာ္ညွိတာေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး ဘုရားေဟာဇာတ္ေတာ္ထဲက( ခုဒၵကနိကာယ္ ၊ ဧကနိပါတ္ ထဲက နဂၤလိသဇာတ္ေတာ္ကို) ၿမန္မာၿပန္ဖက္ဖူးပါတယ္ ၊ ဇာတ္ေတာ္ေလးကဒီလိုပါ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က အရွင္လာဠဳဒါယီမေထရ္ရွင္ဟာ အင္မတန္ စကားေၿပာပါသတဲ႕ ေၿပာရမဲ႕ေနရာ မေၿပာရမဲ႕ေနရာကိုလဲမသိဘူးတဲ႕ ၊ အလွဴအိမ္မွာ အသုဘနဲ႕စပ္စပ္တဲ႕စကားေတြကိုေၿပာသလို မဂၤလာေဆာင္အိမ္မွာ လဲ မသာတရားေတြေဟာပါသတဲ႕ ဒါနဲ႕ရဟန္းေတြဟာ ၿမတ္စြာဘုရားကို တိုင္ပါတယ္ ၿမတ္စြာဘုရားက ဒီအရွင္ဟာ ဒီဘ၀မွဒီလိုမအပ္စပ္တဲ႕စကားေတြေၿပာတာမဟုတ္ဘူး ဟုိတုန္းကလဲေၿပာဘူးတယ္ဆိုၿပီး အတိက္ဇာတ္ကိုလွန္ၿပီးေဟာေတာ္မူပါတယ္ ။

ဗာရာဏသီၿပည္မွာ ၿဗဟၼဒတ္မင္းၾကီးအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလမွာ ဘုရားေလာင္းေတာ္ၿမတ္ဟာ တကၠသိုလ္ၿပည္မွာ တပည္႕၅၀၀ကိုပညာသင္ေပးရတဲ႕ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီးၿဖစ္ပါသတဲ႕ ၊ အဲဒီ တပည္႕ေတြထဲမွာ လာဠမာဏ၀ေခၚတဲ႕ တပည္႕တစ္ေယာက္ပါပါတယ္ သူဟာအင္မတန္ညာဏ္နဲ တဲ႕တပည္႕ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ႕ သူဟာဆရာသမားကိုေတာ္ေတာ္ေလးေလးစားစားရွိတဲ႕တပည္႕ တဦးပါ တေန႕မွာ သူဟာ ဆရာကခုိင္းလို႕ ေညာင္းေစာင္းခင္းေပးတုန္း ေညာင္းေစာင္းရဲ႕ ေၿခေထာက္ တခုဟာ သူ႕ရဲ႕ ေၿခေထာက္ကိုပိေနပါတယ္ ဆရာကမသိဘဲနဲ႕ တတ္အိပ္လိုက္တာ တပည္႕ကနာ က်င္ေနေပမဲ႕ ၊ ေညာင္းေစာင္းကိုမလိုက္ရင္ဆရာႏုိးမွာဆုိးတဲ႕အတြက္ ေၾကာင္႔သူဟာ တ ညလုံးမအိပ္ ဘဲနဲ႕ ဒီအတုိုင္းရပ္ေနပါတယ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာသမားကႏုိးေတာ႕ ေမာင္ရင္ဘာ ေၾကာင္႔မအိပ္သလဲ လို႕ေမးေတာ႕တပည္႕ဟာ အေၾကာင္းက်ိဳးေတြေၿပာၿပေတာ႕ဆရာဟာအင္မ တန္တပည္႕ကိုသနားသြားၿပီးေမာင္ရင္ ၊ ယေန႕ကေနစၿပီးမင္းကိုစာမတတ္တတ္ေအာင္သင္ေပး မယ္ လို႕ကတိၿပဳပါတယ္ ၊ တစ္ဆက္တည္းဘဲဆရာဟာ ေတြးလုိက္မွိပါတယ္ ဒီသူငယ္ဟာအင္မ တန္ထုံထိုင္းတယ္ ၊ အဲေတာ႕သူမ်ားေတြလို သင္ပုန္းမွာေရးသင္ရင္တတ္မဲ႕လူမဟုတ္ဘူး တခုခုကို မွတ္သားခိုင္းၿပီး သင္ေပးတာဟာ ဒီေမာင္စာတတ္ဘို႕အတြက္အေထာက္ကူၿပဳလိမ္႕လို႕ ေတြးၿပီး ေမာင္ရင္နက္ၿဖန္ရြာထဲသြားပါ ေတြ႕တဲ႕ အရာတခုခုကိုမွတ္သားလာၿပီး ငါ႔ကိုၿပန္ေၿပာၿပပါ လို႕ဆရာကမွာလိုက္ပါတယ္ ။

ပထမေန႕မွာေမာင္ရင္ဟာ ရြာထဲကိုသြားပါတယ္ သြားရင္းနဲ႕ေၿမြတေကာင္ၿဖတ္ေၿပးတာကို ၿမင္ခဲ႕ ပါတယ္  ၊ အဲဒါကိုမွတ္သားၿပီးဆရာစီကို သူၿပန္လာပါတယ္ ဆရာကေမးေတာ႕ေၿမြေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္ ဆရာလို႕ေၿဖပါတယ္ ၊ ေၿမြဟာဘာနဲ႕တူတုန္းေမာင္းရင္လုိ႕ေမးေတာ႕ ေၿမြဟာ လယ္ေတြကိုထြန္ တဲ႕ထြန္တုံးနဲ႕တူပါတယ္ ဆရာလို႕ေၿဖပါတယ္ ၊ ဆရာကသူမေၿပာတတ္လို႕ဘဲေနမယ္ လို႕ဆုိၿပီး ေၿမြကလဲရွည္တယ္ ထြန္တုံးကလဲရွည္တယ္ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ဆုိၿပီးဆရာဟာၿဖည္႕ၿမင္ေပးပါတယ္ ၊ ေနာက္တေန႕မွာ တခါသြားေတာ႕ဆင္ၾကီးကိုၿမင္လာပါတယ္ ဆရာေမးေတာ႕ဆင္ၿမင္လာေၾကာင္း ေၿပာပါတယ္ ၊ ဆင္ဘာနဲ႕တူလဲလို႕ဆရာကေမးေတာ႕ ထြန္တုံးနဲ႕တူေၾကာင္းထပ္ေၿပာပါတယ္ ၊ ဆရာဟာ ဒီသူငယ္ ဆင္ရဲ႕ႏွာေပါင္းကိုၾကည္႕ေၿပာတာနဲ႕တူပါတယ္ သူမေၿပာတတ္လို႕ေနမယ္ ဆို ၿပီးထပ္ၿပီးၿဖည္႕ၿမင္ေပးပါတယ္ ၊ ေနာက္တေန႕တခါသြားပါတယ္ ႏုိ႕ဆန္ၿပဳတ္ေသာက္ခဲ႕ပါတယ္ ဆရာကိုႏုိ႕ဆန္ၿပဳတ္ေသာက္လာပါေၾကာင္းေၿပာပါတယ္ အဲခ်ိန္မွာဆရာက ႏုိ႕ဆန္ၿပဳတ္ဘာနဲ႕တူ လဲလိုိ႕ေမးလိုက္တဲ႕အခါ လာဠမာဏ၀လုလင္ဟာ ႏို႕ဆန္ၿပဳတ္ဟာ လယ္ထြန္တဲ႕ထြန္တုံးနဲ႕တူ ေၾကာင္းေၿပာတဲ႕အခါ ဆရာဟာ စိတ္ညစ္သြားၿပီး ဂါထာေလးတပုဒ္ဆိုပါတယ္ ဂါထာလဲရဲ႕အဓိ ပၸါယ္က ။

ေမာင္ရင္ဟိုတုန္းက မင္းေၿမြကို ထြန္တုံးနဲ႕တူတယ္လို႕ေၿပာတယ္ ငါဟာ မင္းမသိဘူးထင္မွိလို႕ ၿဖည္႕ၿမင္မွိတယ္ ၊ ဆင္ကိုၿမင္ေတာ႕ထြန္တုံးနဲ႕တူတယ္လို႕ ေၿပာတုန္းကလဲ အဲလိုဘဲငါထင္ခဲ႕တယ္ အခုႏုိ႕ထမ္းဆုိတဲ႕ဟာကို မင္းထြန္တုံးလို႕ေၿပာတာေတာ႕ ၊ မင္းဟာမုိက္မဲလို႕သာေၿပာၿခင္းၿဖစ္ တယ္လို႕ ဂါထာေလးကိုဆိုပါတယ္ ။အဲဒီေနာက္တပည္႕ေတြထဲကေန သူ႕ကိုေမြးရပ္ကိုၿပန္လြတ္ လိုက္ပါတယ္   ။  

 ဇာတ္ေတာ္ကိုေပါင္းလိုက္တဲ႕အခါမွာ လာဠမာဏ၀လုလင္ ဟာလာဠဳဒါယီ မေထရ္ၿဖစ္ၿပီး ၊ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီးကေတာ႕ဘုရားၿဖစ္တယ္လို႕ ေရးထားပါ တယ္ ၊ ဒီဇာတ္ေတာ္ေလးကို ဖက္လိုက္ရေတာ႕ ဒီသာပါေမာကၡဆရာၾကီးဟာ ေဇတုိ႕ရဲ႕မိဘေတြနဲ႕ တူပါတယ္ ၊ အတဲ႕လုလင္ကေတာ႕ေဇတုိ႕နဲ႕တူတယ္ ၊ ရြာထဲကၿမင္ခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းအရာေတြက ေတာ႕ ေလာကၾကီးနဲ႕တူတယ္လို႕ခံစားမွိပါတယ္ ။

ဒါေၾကာင္႔အင္း၀ေခတ္စာဆုိေက်ာ္ အရွင္မဟာရ႒သာရဟာ (အေနအသြား ၊ အစားအ၀တ္၊နုတ္ လြတ္စကား ၊ တံခါးဖြင္႔ပိတ္ ၊ အအိပ္အရီ ၊ ဤကိုးလီ၌ ၊ ေဒသအလိုက္ ၊ တန္ဘိုးထိုက္ေအာင္ ၊ လိုက္ေရာညီေထြ ၊ က်င္႔တတ္ေစ)ဟု ေရးသားခဲ႕တာၿဖစ္ႏုိင္ပါေၾကာင္း မွန္းဆေရးသားလိုက္ပါ တယ္ ၊ စာရႈသူအားလုံးတုိ႕ႏွင္႔ ထပ္တူက်င္႔ၾကံႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းရင္း ဟုတ္ကဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေဇတာရာပါခင္မ်ာ….။